Yolculuğumun seyrini değiştirdi deniz. Yolum uzadı uzadı uzadı… Farkına varmadan hislerimin doruğuna çıktım. Kuşlar süzüldü gökte. Yürürken güneşin sıcaklığını iliklerimde hissettim. Yaşamı yeniden seyrettim. Yeniden yaşamın bir parçası oldum. Yanımda teyzem ve kızı vardı. Çok güzel bir yürüyüştü. Ufkum aydınlandı. Yeniden sevdim yaşamayı.


Teyzeme gelincikleri çok sevdiğimi ve dallanmış budaklanmış kuru ağaçlardan çok haz aldığımı anlattım. Sonra karakalem ile çizdiğim bir resmin fotoğrafını gösterdim telefondan. Teyzem yalnızlığı anlatıyor dedi. Sahiden de yalnızlığı anlatıyordu resim. Ama… O an yalnız değildik. Kuşlar vardı ve yollar geçiyordu önümüzden. Kaldırıp başımı diğer tarafı orman örtüsüyle kaplı çıplak dağa baktım. Ve öylece durdum biraz. Tahrip edilmişti tabiatın güzelliği. Ne için? Küçük hesaplar uğruna. Kimi insanların zavallı istekleri yüzünden… İç geçirdim. Yıkım bu kadar pervasızca yapılmış olmamalıydı.


Yol uzadı uzadı uzadı. Tarihi eser olduğu söylenen henüz yeni ortaya çıkarılmış eski yapının oraya vardık. Yan yana odalar varmış gibi görünüyordu. Belki de eski bir konaktı orası bir zamanlar. Döndük. Gerisin geri evimize… Bizi bekleyen sıcak yuvaya…


Gerçekten çok güzeldi her şey.



9.2.23
-Mahvash-