Duygularım darmadağın bu dönem belkide yerinde değil bilinmezliğin ortasında kayboluyor ya ! duygular bedeli ise geceleri bir gram gelmeyen uykular . Yaşasaydı eğer Don Ritchie dayının , evinin oradaki uçurumda olmak isterdim intihar edeceğimden değil çay ikram ederdi , sohbet ederdik , belki biraz da olsa rahatlardım uzun , tenha ,sessiz ,karanlık , yağmurlu bir yolda yürüyorum aslında bir şarkıyı giderdi ama beni anlatacak bir şarkı yok sözlerin kifayetsizleştirilmiş , bir zamandayım insanlardan korkan , çekinen , uzak duran bir karaktere bürünmüş aciz bakışlarını esir olmuşum . Geceleri gökyüzüne bakıyorum yıldız Kayar mı ?diye ama bulutlar gökyüzünü ele geçirmiş Dilek tutacağımdan değil belki bana yoldaş belki bana umut olur diye. Dünya ile bağımı kopardım hayal etmeyi de bıraktım sanki uzay boşluğundayım kimseler yok kapkaranlık bir ışık var, sanki o ışığa gittikçe benden uzaklaşıyor, bence o ışık benim belki de duygularım neden uzaklaşıyorsun diyorum içimden boşluğa doğru gidiyor bomboş ileride bir meteor var ona çarpacak ama o hala gitmeye devam ediyor. Aynı ben gibi yavaş, yavaş ölüme doğru gittiğim gibi.