1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
365
Okunma
Şimdilerde anlıyorum: annelerin asri hapishanelerde müebbet yaşadıklarını
Küçük bir çocukken annemin gülüşüne bakar neden yarım ağız güldüğünü düşünürdüm. Tabii o dönemlerde yarım ağız ne demek bilmiyordum, manasız gelirdi sadece gülüşü. Bizim katıla katıla güldüğümüz şeylere o genelde gülüyormuş gibi yapardı, bazen o haline kızdığımı hatırlıyorum. Çoğu şeyin onun için manası yok gibi gelirdi. Yokmuş gerçekten, insanın ruhu, kalbi gülmüyorsa birçok şeyin manası yokmuş.
Yaşınız ilerledikçe, hayat yolunda yoruldukça, maziye dönüp bir şey mi kaçırdım acaba deyip didik didik ediyorsunuz anılarınızı. İşte o vakit anlıyorsunuz o yarım ağız gülmeleri, bıkkınlıkla geçiştirilen günleri, yaşamaya hevesinizin kalmayıp çocuklarınızı yaşamınızın tam ortasına neden koyduğunuzu ve tıpkı anneniz gibi olduğunuzu.
Candal Kadın
Şiirin sahibi
Cevap Yaz