DOSTUN ATTIĞI GÜL
YARALAR BENİ


Hallac-ı Mansur cezbe gelir "ENEL’E HAK" ben Allah’ım diye haykırır.

Bunu duyanlar,hemen şikayet ederler...

Dönemin kadısı O’nu yargılar ve idam’a mahkum eder.!

Mansur asılacağı dar ağacının bulunduğu meydana doğru götürülürken , galayana gelen halk O’nu taşlar ..!

Kalabalığın içinde bulunan dostu ŞİBLİ ’de ağlayarak Mansur’a bir gül atar.

Bu durum karşınızda iyice duygulanan Mansur’un dudaklarından şu sözler dökülür :

"Taş atanlar avam takımı.

Onlar bilmiyorlar, Halden’de anlamıyorlar,

Onların Taşı bizi incitmez Amma ..!

Halden anlayan bir, DOSTUN ATTIĞI GÜL YARALAR BİZİ .." der, üzülür...

🔸🔸🔸🔸🔸

İnsan hayata,daha çok dostlarıyla, sevdikleriyle tutunur.

Sevinçlerini onlarla paylaşarak arttırırken, acılarını hüzünlerini yine onlarla paylaşarak azaltır.

Kişi, tanımadığı kimselerden bir kötülük, bir haksızlık gördüğünde çok incinmez.

En azından hayal kırıklığına uğramaz ama dostundan gördüğü küçük bir eziyete bile katlanması çok zor olur.

🔸🔸🔸🔸🔸

Hayırlı sabahlar.
Alıntı