Şair; taraftır…
Şair; iyiden, güzelden, umuttan, halklardan ve devrimden, ilerlemeden yana taraftır…
Bu özelliklerde olmayan, salt kendi iç çekişlerinin şairi, eksik, güdük ve yanlı şiir yazmaktan alıkoyamaz kendini…
Ve bu şairin de şiirinin de, iyi, güzel, mutlu, sömürüsüz ve çağdaş bir dünya ile halklara katkısından bahsedilemez…

Şiir; taraftır…
Şiir; yaşamı olumlandırmak adına, ezilen, sömürülen, yok sayılan ancak bunu dillendirmeyen mazlumlar adına,
bir çığlık, bir haykırıştır…

Şiir taraftır;
Şiir; yalana, yılana, tirana, baskıya, sömürüye, katledilmeye, sürgüne ve gözyaşına, kutlu bir direniş öyküsüdür…
Her şair, şiirin tanımını, kendine özgü bir şekilde yapabilir…
Benim de, kişisel görüşlerim, şair ve şiir hakkında, tanımladığım şekildedir…
Kendimde şiir yazan biri olarak, teneşir taşına kadar, yukarıdaki felsefe ile şiire yaklaşacağım…

Şiir; yaşamın kısa bir özgeçmişidir aslında…
Acıların, dramların, yok sayılmaların imbiğinden süzülerek, şairin yüreğine, kalemine ve tarihe kalacak en önemli direniş öyküsüdür şiir…
Şair, herkesten farklı gözlemlerini, anekdotlarını ve acılarını satırlarında coştururken, görünmeyeni gösteren, ayrıntıları önemseyen ve şiiriyle ağlayan, şiiriyle gülen, şiiriyle umut dağıtan tanrısallığa bürünen kişidir…