EŞEK MUHABBETİ



Yoksul bir ailenin bir oğlu vardı. Askerliğini yapıp geldiği halde ailenin çektiği geçim darlığı ve yeterli paraları olmadığı için bir türlü evlenemiyordu. Anası babası bu durumu aralarına konuştular, buna bir çare, bir çözüm yolu aradılar.

“Eşeğimizden başka bir varlığımız yok” diye içini çekti kadın. “Onu satıp oğlumuzu evlendirsek mi acaba, ne dersin?”

“İyi ama”diye karısının sözünü kesti adam, “Eşek çok işimize yarıyor. Satarsak nasıl geçineceğiz? Dağdan odun kesip eşeğe yüklüyorum, çarşıya pazara eşekle gidip geliyorum.”

“Haklısın”diye başını salladı anne. “Başka bir çare arayalım.”

Başka birşey konuşmadılar.

Anasının babasının konuşmalarını dinleyip umuda kapılan genç bir daha bu konu açılmayınca dayanamayıp yanlarına gitti, doğrudan söylemeye çekindi ve şöyle dedi:

“Anne be,şu eşek muhabbetini bir daha yapsanıza!”

Bu fıkra bana seçim zamanı vatandaşa tatlı vaatlerde bulunup Ankara’ya gidince unutan politikacıları anımsatıyor. Bizim istediğimiz eşek muhabbetini bir daha yapmıyorlar da kendi eşek muhabbetlerini sürdürüyorlar…