Hayvanları çok seviyoruz ve sevmeliyiz de.Onlar bizim sessiz dostlarımız.Dile ağır gelse de kimisi hizmetkarımız, kimi dağılan efkârımız..Kimi dünyadaki denge..Kimi gelmez mihenge..

İnsanlarla özdeşleştirdiğimiz olur bazen hayvanları.Aslan gibi güçlü.Kaplan gibi atılgan yada alıngan..Fil gibi iştahlı..Kuzu gibi sevimli..Koyun gibi uysal..Papağan gibi geveze.Bazıları övgü bazıları yergi içeriyor.Övgü alan sevinir, yergi sanan yerinir.

Saf tarafımıza geldiğinde olumsuzu sindiremeyip ’’eşekliğin daniskası dediğimiz olmuştur.Karşılıksız aşkta da durum aynı.Karşılık bulamayınca kendimize yaftayı hemen yapıştırırız.Oysa hayvanlar sanıldığı gibi insanlar gibi yaşadıklarına isyan etmezler.Kodlanmış olan içgüdüleri yönlerini tayin eder.Ne insandan daha çok severler hemcinslerini ne de yazılı bir sözleşmeye uymak zorundadırlar.Kayıtsız şartsız hayatlarına devam ederler insanların gözetiminde.Hakimiyet insanda..Yüce vasıflarla yaratılmış insan..Canlı cansız her şey emrine verilen yine insan.Ahsen -i takvim olarak yaratılan insan.Neden kendini ve hemcinsini nitelerken hayvan türleriyle özdeşleştirir ki?.

İnsan gibi sevsin.İnsan gibi aşık olsun.Zira aşk ve sevgi insanca duygulardır.İnsan gibi çalışsın.İnsan gibi temaşa eylesin.İnsanca müşavere eylesin.İnat,kin,nefret ve hercailik insana mahsus değil.Nefsinin esiri olmadan nefes alsın.

Akıl insanda.İzan insanda.Mizan insanda.Yeter ki insanca yaşasın.İnsanca sevsin.Elinden geleni yapıp isyan etmeden Allah’a tevekkül etsin.