Sevmekten önceydi zaman. Birkaç kere yoruldu kalbim. Yollar vardı. Yollar çoktu. Bekleme duraklarında… Sevmek, illa ki sevmek değildi arzuladığım ya da salt arzularla yürümedim hiç. Geç sevdim veya sevdiklerim hep hüzünlü şeylerdi. Bir vazoyu ve üzerindeki işleme detaylarını sevdim. Bir çiçeği ve çiçeğin kokusunu sevdim. Göğü sevdim. Kuşları sevdim. Dur ya hu! Meğer ne çok şey sevmişim.

Sonra bir gün dünya tersine döndü. Göğe baktığımda yalnız bulutlar değildi gördüğüm. Pembe çiçeklerin yansımasını da görmüştüm. Bir göğün nelere kapı araladığını ve benim de kapılardan yana müteşekkir olduğumu en iyi kim biliyor? Allah biliyor.


Allah her şeyi sırasına koyan değil mi? Kalben buruk olduğum anlarda beni teselli eden gerçeklerden birisi bu idi. Hayatta bir sürü gerçek vardı da ben Allah’ın ve yarattıklarının gerçeğini hissediyordum. Yağmuru da sevmiştim ya ben… Onu hatırlıyorum şimdi. Göğüs kafesi öyle bir yer ki öyle yaratılmış ki var olanlarımızı sığdıramıyoruz bazen. Bazen sayıp döküyoruz. Durmadan konuşuyoruz. Ve o konuştuklarımız hiçbir anlam ifade etmiyor. Atmosfer boşluğunda boşuna yer kaplıyor sesimiz. O zaman anlıyorum ki ciddiye aldığımız düşünüşler kimi zaman bir yanılmasa oluyor. Böyle zamanlarda affet diyorum Allah’ım affet. Bütün gereksiz hallerim için senden af diliyorum. Ve beni iyi kulların arasından eylemeni istiyorum. Lütfen kapılarını aç. İyilik ve güzellik kapılarını aç Rabbim. Her şeyi arkama aldım. Sendeledim ama geldim işte. Sana…

Meğer ne çok sevmişim baharı. Baharı anımsatan pembe çiçekleri süsleyen mavi göğü…
Bir mavilik ruhumu çepeçevre sardı. Orada kaldım. Yarım kaldım. Hiç düşünmeden mezarlara gittim. Ölümü hatırladım.

…
Kalem eğri dilli, mürekkep siyah yüzlü, kağıt iki yüzlü,
Şimdi kalkıp arzuhalimi yazmaya kimi mahrem kılayım?

Yunus Emre



Ve her sesleniş bir süre sonra çıplaklık gibi geldiğinde Allah tarafından bize gösterildiği gibi dua zırhını giyindim. Beklemek soğuk savaşı kaybetmekti. Soğuk savaşta kaybeden bir askerdim ben. Çok bekleyenlerin öyküsüydü bu. Savrulan benliğimi bırakıyorum şuraya. Dilerim, gönüller bir olsun. Gönüller muhabbet dolsun. Her şey biter, muhabbet kalır.




-Mahvash-

*Görseldeki çizim şahsıma aittir.