Artık aklımızı başımıza almalıyız. Aramızda fikir ayrılıkları olabilir. Yapmamamız gerek, ama birbirimize eleştiri sınırlarını da aşan çok ağır kelimelerle saldırabiliriz. Ama tüm bunlar bizi amaçlarımızdan uzaklaştırmamalı.
Bizlere bir saldırı olduğu zaman, aramızda ki tüm fikir ayrılıklarına rağmen bir kale gibi bir araya geldiğimizi, gelebildiğimizi dosta düşmana göstermeliyiz. Göstermeliyiz ki, bir takım kişiler, meydanın boş olduğunu sanmasınlar. Göstermeliyiz ki, düşünce özgürlüğü gerçekten dimdik ayakta kalabilsin.
İçimizden birine yapılan, her türlü saldırı, büyük bir sessizlikle karşılanmasın. Yani içimizden birine yapılan saldırıyı tasvip etmeyelim. Hiç birimiz böylesine bir ortamdan susup oturmayacağız, bana dokunmayan bin yaşasın demeyip ve de bize dokunanlara dokunmamazlık yapmamalıyız.
Sabahtan akşama kadar övünüp durdukları Türkiye’mizle anarşi ve terör, işte yine tüm hızıyla devam etmektedir. 14 yılda halledilemeyen terör için, yoksa bir 14 yıl daha mı gerekli? İşte bizler böyle durumlarda bir araya gelebildiğimizi ülkemizin sahipsiz bir ülke olmadığını göstermeliyiz.

ARŞİVDEN: YENİ GÜNAYDIN GAZETESİ 04 MART 1995