Hırs insanı ele geçirdi. İnsanın baktığı her yerde gördüğü tek şey para artık.

(Yemin ediyorum ziyanlık)


"İnsan eti ağırdır" diyorlarya, yalan. Ağır olan, insanın eti değil, dilidir.

Sevdiğinden kolay vazgeçemezsin. 0’nu; affetmek için, ona tutunmak, onda kalabilmek için, binbir bahane üretirsin.
Zordur çünkü..
Sevmediklerin; en çabuk vazgeçtiklerin, en çabuk gözden çıkarabildiklerindir. Kolaydır çünkü..

Ne kadar az seviyor ne kadar çok unutuyoruz.


Yaşayan bir yalan olmaktansa, ölen bir gerçek olmak, daha sevimli geliyor bana.

Ben hep oradaydım.
Peki siz neredeydiniz?

Aklımızın kalbimizi reddedişi bu yüzden.
(Yıkılan hayallerin altında kalma korkusu..)

Kayıplarımız yok olsaydı yarınlarımıza taşınmazdı.
(Duyguların şekli değişti sadece..)

Her şey vaktini bekler bu yüzden..
(Olgunlaşmak, olmak ve ölmek için

(Yordu-n zihnimi)

İnsanın yolu nerelere düşmüyorki..

Gönül evi hariç.

Sevgi dilencisiyiz, lakin sadakada yok gözümüz. Biz o evin, kapısının bekçisiyiz.


Gururu olanın başkasına ihtiyacı olmaz(!) siz bir e/KİP’siniz.

Öyle çok sensiz kaldımki, senin ile yaşamanın nasıl bir şey olduğunu unuttum.

Çocukluğum gittikçe uzaklaşıyor benden.
Anılar siliniyor..

Göçebelik ruhumuzda var.
Han’dan, hanumandan..

Kalıcı olmak, zor.

Her zaman bir bahanemiz olacak.


Dilruba Emine Genç

11 Aralık 2022 / 04:00