Arabaya bindiğimiz de üşüyen vücudum ısınmaya başladı vücudumun neredeyse donduğunu sıcaklığı hissedince anladım, yanımda ki kocaman kahve gözleri ile oturan kadına baktığım da sessizce bir şeyler düşünüyormuş gibi camdan bakıyordu. Yol boyunca bunu yaptı bende ona katıldım ve camdan yağan karları izledim kanlı ellerimi unutmak için yol boyunca camdan kafamı çevirmedim. Araba hastanenin acil girişinde durduğun da gözlerimi yorgunluktan açamıyordum yanımda ki yabancı kadın arabadan indiği saniye kapım açıldı, bu babamdı peşimizden ne zaman geldiler bilmiyordum ama yarı bayık gözlerim ile gözlerine bakıyordum bakışlarını benden kaçırıyordu. Daha yeni sıcaklık ile ısınan bedenimi kucağına aldığın da kendimi ilk defa kollarında buldum kucağında taşıdığı 31 yaşında ki kadın değil, 8 yaşında ki hicran olmuştu. Yorgun bakışlarımı açık tutmaya çalıştım bu anı unutmamak için başımı göğsüne yasladım ve kollarımı boynuna doladım, gözlerimi kapadım 8 yaşında hissedebilmek için gözlerimi kapadım. Hastane koridorların da babamın kucağında ben ardımda ise annemin adımları üçümüz yürüdük aile gibi, ben 8 yaşında ateşi çıkmış hastalanmış bir çocuk onlar da endişe duyan ebeveyn oldular sanki. Ama gerçek farklıydı ben delirmiş babam ellerimde ki kanlarla birlikte kucağında taşıyan annem ise yarattığı enkazdan pişmanlık duyarak ardımızdan gelen, gözlerimi açtığım da tüm hastanede ki sıra bekleyen ya da hasta olan kişilerin bakışları bizim üzerimizdeydi herkes bu muhteşem aile tablosuna anlamaya çalışarak bakıyordu. Gözlerimi yeniden kapadım kimsenin aptal bakışlarını üzerim de hissetmemek için. Rüyadan uyandığım odaya geldiğimizi, bedenimin yatağa yatırılma hissi ile anladığım da gözlerimi açtım bir kaç hemşire ve annem ve babam vardık odada.