ENGELLİ OLMAK

Engel deyince, aklınıza uzuvlardaki eksiklikler ya da aksaklıklar mı geliyor?
Yürüyememek mi engel?
Elini kolunu kullanamamak mı?
Görememek mi? İşitememek mi yoksa?
Ya da zihindeki karışıklık mı...?
Söyleyin hangisi engel bunların?
Allah ömür verirse yaşlılıkta hemen hemen hepimiz karşılaşmıyor muyuz? Ellerimiz ayağımız tutmuyor, yatağa mahkum oluyoruz.Ağır işitiyor, hatta çocuklaşıyoruz yaşlandıkça...Daha 30’lu yaşlarda görme zayıflıyor sonradan kullanılan aparatlara ihyiyaç duyuyoruz...
Çoğumuzun akıbetinde beklenen şeyler bunlar.Kimisinde erken vuku buluyor kimisinde geç kimisinde ise doğuştan...
Bunlara engel denmesinin tek bir nedeni var aslında.O da tek başına , kimseye ihtiyaç duymadan yaşamını idame ettirilip ettiremeyeceği...
Kişisel ihtiyaçlarını karşılamada başkasına ihtiyaç duymak görünen bir engeldir. Ve bir ömür yardım ve destek gerekliliği ortaya çıkar.
İşte bu yüzden çok zordur engelli anne babası olmak.Çünkü uzun vadeli ve çok zor bi süreçtir.
Sağlıklı çocukların anne babaları hayırlı ve sıralı ölüm isterken;
Engelli çocukların anne babaları evlatlarının kendilerden sonraya kalmamaları için dua ederler.
Oysa işin bir de farklı boyutu vardır.
Bence asıl engel insanın ruhuna set kurmuş nefs engelidir.
Nefs İnsanın gözlerini kör etmişse ,
O insan hakikati asla göremez.
Kulaklarını sağır etmişse,
Hiç bir doğruyu işitemez.
Nefs dili engellemişse lal olur gerçegi itiraf edemez.
Nefs kalbi mühürlemişse nefret duyar, kin duyar lakin hiç bir şeyi gerçekte sevemez...
Bedensel engelleri ve zihinsel engelleri devlet ve millet el ele verip dayanışma göstererek aşabiliriz aslında.Kolaylaştırabiliriz...Tek başlarına zorlandıkları hayatı, onlara sevgi ve ilgimizi göstererek kolaylaştırabiliriz.
Oysa nefs engelini aşmak çok daha zor ve meşakkatlidir...
Nefs engelini aşmak için dip bucak temizlik gerekir.
Nefsin dip bucak temizliği de gönül abdestiyle olur ancak...
Sağlıklı çocuklarla baş edilemediği şu ahir zamanda engelli evlat büyüten tüm anne babaları yürekten tebrik ediyorum.Allah’ım yar ve yardımcınız olsun.
Engelli kardeşlerime de:
Hepimiz birer engelli adayıyız, sımsıkı sarılın hayata diyorum.Sizler acınacak durumda değilsiniz.Bir tutam sevgiye ve bir tutam da size elini uzatacak insanlığa ihtiyacınız var hepsi bu.
Asıl acınacak durumdakiler nefs’in vicdanlarına, yüreklerine ve insanlıklarına engel olduğu kimselerdir...
İnsan olarak sevelim bir birimizi.Zira sevgi engel tanımaz...😢😢

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ