Eski Türkiye’de yaşamakta, yönetmekte ne kadar kolaymış, bunları o zamanı yaşayan insanlarımız söylüyor. Köylüler köylerinde, kentliler kentlerinde oturur, kırsal kesimin nüfusu 15-15 milyon kentlerde de 5-6 milyon kişi yaşıyormuş. Köylüler köylerinde , elektriksiz, susuz, yolsuz otururlarmış. Bu tablo 1950’de Demokrat Parti iktidara gelince Adnan Menderes başbakan olunca değişivermiş.

Böylece artık ülkemizde gelişmeler başlayınca bu gelişmelerin normal olan ve normal olmayan yan etkileri baş göstermeye başlamış, benim de burada yazmak ve anlatmak istediklerim günlük yaşantımızda karşılaştığımız ve ülkemizde nelerin normal olduğu.

Örneğin kimsenin hakkını arayamaması normal olduğu gibi, emeklilerin maaş kuyruklarında sürünmeleri normaldir. Devlet dairelerinde bürokrasinin milletin anasından emdiği sütü burnundan getirmesi normaldir. Hatta torpil olmadan bir iş bulamamak normal. Muhalefettekilerin, Muhalefette iken atıp tutmaları, iktidara geldikten sonra memleketi kendilerininde yangın yerine çevirmeleri normaldir. Vatandaşın kazıklanması normal olduğu gibi turistlerin kazıklanması da normaldir. Hastanelerde ameliyat olabilmek için aylarca sıra beklemek, sonra sıra gelmeden hakkın rahmetine kavuşmak normaldir. İşçimizin almış olduğu maaşla geçinememesi çok normal. Yüzde yüzlere varan enflasyona rağmen vatandaşın ölmeden yaşaması normaldir. Enflasyonu durdurma görevinin dar gelirlilere yüklenmesi normaldir. Sokaklarda yerlere tükürülmesi normal olup hele hele fuhuş yapılması çok normaldir. İlaca ha babam zam yapılması ise normallerin en normali. Ve Televizyon izlerken veya müzik dinlerken elektriklerin pat diye kesilmesi de normaldir. Peki normal olmayan şey ne bu memlekette?

Her işin iyi gitmesi ortalığı güllük gülistanlık olması ve insanların mutlu yaşaması mı? Kim ne derse desin bizler şanssız milletiz. Vesselam.

ARŞİVDEN :SARAY’A HİZMET SİYASİ BAĞIMSIZ GAZETE 15 OCAK 1995 SAYI: 1334