İREMCİK’ten Mektup

Burnumda bir deniz kokusu,Üzerinde hür beyaz martıların uçtuğu
dalgaların yontulmuş heykellere çarpması ile etraftaki, sessizliği bozan bir melodi..

- Bu melodi ile şarkı söyleyen beyaz martılar..
Gökyüzü kızıl ve siyah..
Güneşten yanmış kızıllık mevcut..
Uzaklık ise karanlık..
Etrafa serpilmiş olan bir kaç bulut; ama onlarda kızıla boyanmış..
Güneş cana yakın gülümsemekte bu koca şehre,

Kızkulesi’ne,
Haliç’e
Kırmızı gülleri kıskandıracak kadar ;
kızıllığını yansıtmış, kimi zaman azgın,kimi zaman üzgün.
Bir İstanbul..

Marmara Denizi’ne,
Kara Deniz’e
Kız kulesi;ne,

Aydınlık yol göstermekte balıkçı teknelerine.

Tekneler neşeli, yavaş yavaş yanaşmakta koca şehre..

Kıyıda bekleyen kadınlar,analar bacılar..

“Rastgele” diye seslenmiş olan bu kadınların gözleri,aramakta şimdi yiğitlerini.

Loş ışıklı dar sokaklar şimdi çeşit çeşit insanlarla dolu..

Peçeli kadınlar evlerine yetişmek için adımlarını hızlandırmışlar.
Kimileri: Yolda misket oynayan çocuklarını içeriye alıyorlar.

Güçlü iri yarı genç delikanlılar.
Dükkanlarını kapatmak üzere kepenklerini indiriyorlar.
Sıcak çorba içmek için telaş içinde..Yorgun ama mutlu balıkçılar.
Biraz sonra,
Sakinleşecek olan bu sokaklar bir labirant gibi..
Kimi sokaklar sessiz.

Sessiz ama hâlâ hayat var bu şehirde..

Dar aydınlık sokaklar çalgı sesleriyle dolu, başka bir alem.

Yıl 1986 Aylardan Kasımın on dokuzu.İREMCİK

İstavrit-Sardunya balıklarının kokusu ile dolmuş bu sokaklarda bir sürü meyhane.
Uzaktan bakıyorum şimdi..Yemyeşil dev bir şehir..
Bazı yerleri cüsseli ağaçlarla dolu yeşil.Tabiat harikalarıyla dolu..

Deniz-Gökyüzü-Orman- Mavilere-yeşillere-Kırmızılara boğulmuş bir şehir.

Her taşın altında tarih saklı,
her toprak altında şehit saklı, yaslı şehir.
Ama destanlı sonsuzlara sığmayan şehir.

Fatih’in efsanesi ile yeniden doğmuş bir şehir destanlaşmış.
Nice Milletlere başkentlik etmiş bir şehir..
Fatihin efsanesi ile tarihe altın harflerle yazılmış
Koca bir şehir,İSTANBUL..

O ayrılıkların ümitlerin şehri.
Orhan VELİ’de bahsetmiş dinlemiş onu gözleri kapalı.
Yaşar anlatmış onu şiirlerinde açık..

Hüzün tarih dolu bu şehri..
Ölmez şehri..

-Birden renkler soluklaştı.
-Mavi kırmızı yeşil soluklaştı.
Yok oldu.
Gözümün önündeki yeni bir rüyaymış.
Yalnız O’ soluklaşmadı.

Yalnız (İSTANBUL) yok olmadı..

İsmail SEZGİN- Bizim Ece Antoloji 2006