0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
528
Okunma
Kendimi bildim bileli onu seviyordum işte. Biz çocuktuk büyüdük benimle birlikte ona olan, aptal platonik aşkım koca bir dünya olmuştu içimde. Filistin sokakların ‘da o taş kaldırım da her sabah eksik dişlerim ile onu beklerdim, küçücük kalbim de ve bedenim de ona ait kocaman aşk taşıyordum ama sadece ondan duyduğum tek kelimeydi abiciğim. Biz büyüdük o kelime benim kalbimi çok acıttı her söylediğim de bir taraftan yeşil gözleri, bir taraftan “Hicran çocukluğumun en güzel yanı sendin” Sözleri aklımı ve kalbimi öylesine bir savaşa sürüklerken diğer yandan hiç tanımadığım bir adamın sözleri bu savaşın tam da ortasına düşmüştü. “Üzülme ben senin annen olurum.”
