Doğan KAN, 1966 Yılında Samsun’un Cedit Mahallesinde beş çocuklu Karadenizli bir ailenin ortanca çocuğu olarak dünyaya geldi. Amasya MYO Muhasebe Bölümünden mezun olduktan sonra, 1991 Yılında Vatani görevini Osmaniye’de tamamladı. 1993 Yılında Tokat Gazi Osman Paşa Üniversitesi’nde memuriyete başladı. Halen 19 Mayıs Üniversitesi’nde Şef olarak görev yapmakta olup evli ve iki kız babasıdır. Doğan Kan, öğrenim hayatını öğrenme azim ve isteği ile sürdürerek, 1998 yılında Anadolu Üniversitesi İktisat Fakültesini, 2004 yılında aynı üniversitenin İşletme Fakültesini ve 2014 yılında da Adalet Bölümünü bitirerek tamamladı. Yazarın, edebiyatla ilk tanışması 1977 yıllarına dayanır. O yıllar Mithat Paşa Ortaokuluna yeni başlamıştır. Okulun karşısındaki İl Halk Kütüphanesi’nden okumak için aldığı kitaplar sayesinde klasik edebiyata karşı ilgi duymaya başlamış, bu durum ileride üreteceği eserlerine de yansımıştır. Kültür ve Turizm Bakanlığı’ndan Halk Şairi unvanı alan Doğan Kan, Samsun Yazarlar Derneği’nin Başkan Yardımcılığı görevini yürütmekte, birçok dernek ve sivil toplum örgütlerinin Yönetim Kurullarında görev almaktadır. Milli Eğitime bağlı okullarda yazmak ve yazarlık üzerine söyleşilere katılmakta, sanat adına şiir ve türkü dinletileri düzenlemektedir.

ROMANLARI:
1. “Mor Tepenin Etekleri” romanının birinci baskısı 2007 yılında (Erguvan Yy) İstanbul’ da, ikinci baskısı ise Ekim 2016 (Ceylan Ofset) yayınlanmıştır.

2. “Kızgın Demir” romanı (SAY-DER) Samsun Yazarlar Derneği Tarafından 2011 Yılında “Samsun’u Anlatan En İyi Romancı” ödülüne layık görülmüştür. (Etüt Yy. 2011)

3. Yarını Beklerken (Uzay Yy. 2020)

ŞİİR KİTAPLARI:

1.Yıldızları Özgür Bıraktım (Tunç Yy. 2015) yazarın ilk şiir kitabıdır.

2. Zemheri Kışı (Uzay Yy.2018)

ANNEYE AĞIT

Ebedi âleme göçtün ya annem
Gittiğin yerlere varamam artık
Yüreğim yanıyor yoksun ya annem
Pamuk ellerini saramam artık

Sıcacık sevginle büyüttün beni
Şefkatli kolların nerede hani?
Gezdiğin yerlerde bıraktın anı
Gündüzüm karanlık göremem artık

Annedir evladın yaşama gücü
Yokluğun içimde en büyük acı
Toprakta yatıyor başımın tacı
Sensiz buralarda duramam artık

Derdimi anlatsam feryadım yetmez
Kanayan yaramın acısı bitmez
Kor olan gönlümün sızısı gitmez
Sevgimi kimseye veremem artık

Varlığın güç idi seninle coştum
Hasta yatıyorken sevgiyle koştum
Dualar okurken zikirle taştım
Anne acısını soramam artık

Dayanmak çok zormuş yıkıldı dağlar
Bulutlar delindi gökyüzü ağlar
Doğankan’ın yaşı sel olup çağlar
Annesiz bir dünya kuramam artık

Doğan Kan / 12.01.2022

VEDA ETMEDEN

Şimdi gidiyorsun veda etmeden
Gözlerime bakıp bir şey demeden
Sana olan ilgim aşkım bitmeden
Hoşça kal sevdiğim sen hep hoşça kal

Terk edince beni içim kan ağlar
Yalnızlık hasreti gönlümü dağlar
El ele gezdiğim o güzel bağlar
Hoşça kal sevdiğim sen hep hoşça kal

Uzakta olsan da seni özlerim
Bebeksi yüzünü arar gözlerim
Sana sitem dolu benim sözlerim
Hoşça kal sevdiğim sen hep hoşça kal

Gezdiğin yerleri dolaşıyorum
Senin hatırana ulaşıyorum
Belki yokluğuna alışıyorum
Hoşça kal sevdiğim sen hep hoşça kal

Gonca gülüm sensiz günler geçmiyor
Gönlüm yasta ruhum çiçek açmıyor
Doğankan bu aşka ömür biçmiyor
Hoşça kal sevdiğim sen hep hoşça kal

Doğan Kan / 27.06.2021

LEYLİFER

Zaman en iyi ilaç kalbim unutur sandım
Aşkımızı kötüye yoramadım Leylifer
Hasret içimi yaktı her gece seni andım
Kollarımda sımsıkı saramadım Leylifer

Yaşama sevincimdin seni arar gözlerim
Aşkımın feryadını haykırıyor sözlerim
İçim kan ağlasa da ben halimi gizlerim
Güllerin arasından deremedim Leylifer

Bedenim alev alev ruhum sana köledir
Deryada kaybolmuşum bu nasıl bir çiledir
Kifayetsiz sözcükler sevdamızın gülüdür
Bu dünyada murada eremedim Leylifer

Gönlüm senle açardı, kıymetimi bilmedin
Uzaklardan baksan da hiç yüzüme gülmedin
Aşkıma hürmet edip gözyaşımı silmedin
Ellerimle saçını taramadım Leylifer

Yaktın, yıktın, yok ettin, hüzün doldu bu beden.
Aklımdan çıkmıyorsun bana el oldun neden?
Işığımı söndürdün sensin yanımdan giden
Sevdamız nasıl bitti soramadım Leylifer

Şu âlemin içinde herkes dengini bulsun
Hiç kimse ayrılmasın seven seveni alsın
Doğankan çok üzüldü bir kere yüzü gülsün
Ben seninle hiç sefa süremedim Leylifer

Doğan Kan / 03.06.2021

SON BAKIŞ

Kalbimi parçalayıp uzaklara giderken
Ardında bıraktığın acı bir bakış vardı
Karşılık görmediğim aşka diyet öderken
Kor ateşte kavrulan gönlümü alev sardı

Ruhumu delip geçen bakışların bir oktu
Bırakıp gittin beni sende vicdan hiç yoktu
Çorak gönül bahçeme ağulu diken ekti
Bana hiç acımadan aşkımı yere serdi

Son bakışın, son vedan hiç aklımdan çıkmıyor
Boran, kar ve fırtına beni böyle yıkmıyor
Pınarları kuruyan gözyaşlarım akmıyor
Senin peşinde koşmak bedenimi çok yordu

Sen beni hiç sevmedin bana yalan söyleme
Aşkımla alay edip Doğankan’ı eyleme
Sevenlerin çektiği aşk acısı böyle mi?
Ben çaresiz kalınca, gönlün huzura erdi

Doğan Kan / 13.06.2021


BİLEN VAR MI?

Hayat beni attı çöle
Ömür boyu çektim çile
Arada bir gülsem bile
Gözyaşımı silen var mı?

Dünya bana artık boran
Derdin nedir diye soran
Haksızlığa karşı duran
Acıları bölen var mı?

Gel diyene kucak açtım
Şerbetinden acı içtim
Yaptığına bende şaştım
Sebebini bilen var mı?

Gözlerimde yaşlar çağlar
Dost yarası yürek dağlar
Bülbül figan edip ağlar
Bu dünyada gülen var mı?

Kınamayın beni beyler
Doğankan’ım dertli söyler.
Yanlış işi Mevla’m neyler?
Doğru sözü alan var mı?

Doğan Kan / 24.04.2021