‘Merhaba’
Sadece küçük bir kediciğin hasta olması ile başlamıştı arkadaşlığımız.
Sonra radyo da söylediğim bir söz ile devam etti…
Merhaba…( benden sana zarar gelmez) demekmiş anlamı ülkenin birinde.
Bana ‘merhaba’ demiştin ve tüm merhabalar benim olmuştu…
İmkânsız aşksın sen…
Seninle imkânsızı yaşamak da varmış. Ne zormuş Allah’ım
Birbirimize kenetlenmiştik bir zamanlar hatırlıyor musun?
Uzaktı mesafemiz ve sen bana uzaklığın verdiği hasretten bahsediyordun..
Aylar geçti…
Gizemler çözüldü belki de. Beni eskisi gibi aramadın. Oysa ben senin sıcaklığınla zamanı geçiriyor ve bekliyordum.
-Yoğundum. Özür dilerim.
-Şimdi seni arayacaktım araya iç beş iş girdi.
-Aksama misafirlerim var… Ben seni birazdan ararım.
Aslında bahanelerin vardı. Eskisi kadar merak edilmeye yerim kalmamıştı. Çünkü sana her şeyi anlatmıştım sen bana içini dökmüştün. Aslımda anlatacağım o kadar çok şey vardı ki…
Gözyaşım oldun. Hiç kimse için ağlamayan gözlerim senin için okyanus olmuştu. Sanırım ben sana âşık olmuştum.
Aşk nedir bilmeyen ben, hiç yaşamadığım bu duyguyu sende yaşamıştım. İlk defa.
Eski duyguların kaybolmuştu, seninle ilgili en ufak detayı bile değerlendiriyordum
Sevgilim, imkânsızım benim.
Beni eskisi kadar sevmediğini anlayabiliyorum. Ama ne benden vazgeçiyorsun, ne de öyle işte
Gidersen bir gün diye kendimi alıştırıyorum. Benden gitsen bile ben hep seni seviyorum…
Kendi gözyaşlarımla kalbimi boğuyorum sevgili…
İmkânsıza zar attığımdan beri…