2
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
440
Okunma
nasıl sensizim bilemezsin
o kadar alıştım ki sensizliğe
görsen
yok’ artık diyeceksin
yokluğun içimde er rayn
kurtar kurtarabilirsen
....
kendimi vitrin camı gibi hissediyorum bazen
kaldırım üstünde yürürken durup
kendini izlediğin alelade bir an
ve o an tanrıyla empati yapıyorum üflediği ruhumla
dudakların sunak
gözlerin ölü hediyesi olabilirdi aslında
sazlıkları uyandıran kuş sesin
nasıl sensizim bilemezsin..
...
birazdan başa sarılır sessizlik
film kopar
banttan yürür anılar
....
gerçi uykuya da yenik düşebilirim
keşke her yenik düştüğüm şey uyku kadar tatlı olabilse
Cevap Yaz