Cennette bir gün...


O yerden kaçıp kurtulmam için önce koşmam gerekti. Sonra yüce gönüllülük ile sevmeliydim. Aklım taştı. Binler derece suskunluk yaşadım. Eğer yağmalanmış kalplere uğramasaydım bunlar olmayacaktı.

Hayat herkese güzel yüzünü göstermiyor. Tam bundan bahsediyorum. Sararmış ilklerden ve kaygan bir zeminden... Penceresi illa yağmurlu sonralara bakan bir mevsimden...

Susmak yerine konuşmalıydı ağzım. En azından türkü yollu söylemeliydim bildiklerimi. Savaşmak, yordu. Kendi ile kalmak sabaha sususuzca bekletilmek gibi. Benim de bir hikayem olmalıydı diyorum. Haznesi tatlı gülüşler ile doldurulmuş şeker kasesine bunu borçluydum. İnce belli bardaktaki çayı özledim.

Bana emanet verilmiş delilik giysisi ile aklı başında tasavvur edemiyorum dünyayı. Göğü serdim önce. Önce teslim ettim sancağı. Katıksız yüz var mı? Yanar döner olduğu için çarpık değildi ilişkiler. Biz ellerimizdekini suya kaydırmasını iyi biliyorduk. Çıplak dağların yongasında tazeliyoruk gözlerimizi. En azından severek yolculuğu.

Yol yorgunuyum Çıplak olan ruhum. Bunu söylemenin zamanı geldi. Ben de diğerleri gibi bütün bütün maruz kaldım yalnızlığa. Anlaşılmak için...

Yüreği fazla uzağa gidenlerdenim. İnsanlar yoz değildir. Fikirler öyledir. Cengaver bir yükselişle kapımı döven rüzgarı kovaladım. Ağlayan çocuk gözleri çizdim  resme. Neden böylesin diye soranlara sebebi çiçektir dedim.

Gecenin suçu neydi. Lamba uyutmadı ki.

...
Bahçemi özlüyorum. Bahçe duvarını benzeyen ıslaklık olsa olsa bir sarmaşık.
Bahçe, güller ve çiçekler içindir. Bahçe, güneş görmeli. Bir bahçesi olana müjdeler olsun.

Kahverengi hislerin sandalında yeşil denizlere akıttım zihnimi. Bir yaralıyı ziyaret ettim sayarak. Camın ardını kaplayan bulut kümlerini temizledim. Çıplak ayakla taşlara basmayın. Acıtır. Kuşlar... Pervazdaki kuşlar ekmek istiyorlar.

Yaşayalım artık şu güzel günleri.


-Mahvash-