yolun sonuna geldiğimde
yolun sonuna benden önce gelen biriydin sen

hayatı hızlı yaşamış olmalı
dedim içimden

dizlerin kırık
yüzün avuçlarına gömülüydü
ve saçların perdeliyordu her şeyi

dokunsam hortlar mı dedim
hani şu korku filmlerinde elinde bez bebekle ağlayıp
karanlık sokakta adamın karşısına çıkarak
imana getiren cinsten

...

tahminden bir adım öteye gitmek için bir adım daha attım
bir adım daha
bir adım daha

baktım tık yok

tik var mıydı acaba

kalbinde diyorum
hani yaşıyor olma ihtimalini düşünerek

ölmediyse eğer
ölenle ölmeyen biridir muhakkak

...

ee dedim
hep susacak mısın böyle

hazır yanına oturmuş
ve yolun sonuna gelmiş birine

...

hikayenin geri kalanı can sıkıcı
buraya kadarı çok heyecanlıydı sanki

...

off
gün pazar
gök yüzü mavi

vakit de geçmez ki şimdi