Çocuklar kelebekleri çok sever.Çünkü kelebek misali saf ve temizdirler.Kelebekler kadar masumdurlar.

İnsanlar yaş alsalar dahi içlerindeki çocuk hep masumdur.Hayallerini tetikler.Düşlerini renklendirir.Zira kelebekler rengarenktir.Desen desendir.Kiminin kocaman kanatları vardır.Kiminin kısa kanatları.Kelebekler hep ışıkları takip ederler.Işıklar insanlar için özgürlüğe açılan pencerelerdir.

Mutlu olduğumuz zaman içimizdeki çocuk midemizde kelebekleri uçuşturur.Üzgün olduğumuz zaman kanatlarını çırpmasına rağmen uçamayan kelebeğin kanatlarından savrulan toz gözlerimize kaçar ve gözümüzü yaşartır.Korkular karşısında içimizdeki çocuk kelebeklere yön veremediğinden ağırlaşan kelebeklerin basıncı bulantı ve kasılmalara yol açar.Sinir ve stres kelebeklerin ölümüne yol açar.

Kelebekleri ışığa yönlendiren hayatın onlara sunduğu aşktır.İçimizdeki çocuk da kelebekler misali kalbe aşk pompalar.Aşk ile çarpan kalp içimizdeki çocukla barışık yaşadığımız sürece bize mutluluk verir.Muhayyilemizi rengarenk hayallerle süsler.Yaratılana karşı sevgi beslemeyi ve kırgınlıkların sona ermesini sağlar.

İçimizdeki kelebeklerin ipleri içimizdeki çocuğun elindedir bunu unutmayalım.Yolumuzu güzelliklere çıkaracak olması bizim ona sunacağımız fırsatlara bağlıdır.Eşit dünya,eşit fırsatlar ışıl ışıl bir dünyanın habercisidir..

Kim istemez böyle bir dünyada yaşamak?.Yaşama sevincine ortak olmak?..Hep birlikte güzel yarınlara..