Onu görür görmez anlamıştım . O ruhu tanıyordum hissediyordum varlığını .Ruhumdan bir parçaydı da sanki yıllar sonra onu aramış bulmuş gibiydim . o Bilmiyordu kalbiyle değil gözüyle bakıyordu mahlukatı eşrefe .Anlattım ama ne diyor dercesine baktı yüzüme.. sen o sun demek istedim işte kalbimin yarısı ... Bana ait olanı Allah karşıma çıkarmıştı ama o bana ait olduğunu bile bilmiyordu. Beşeriliğe o kadar dalmıştı ki manevi olarak kördü gözünün önünde dursam görmüyordu, çığlık çığlığa bağırsam sağırdı . Bütün dünyaya arkasını dönmüş bir ben bir de dünya varken beni görmeyen sen bizim hikayemiz bu Züleyha yusufa a.s meftundu ama yusuf ki öle edepli iffetli serin bir zaatı muhterem . Senin olmayan serinliğin bende yaralar açarken ben dua dua serilenmesini bekliyorum ruhunun...
Bırakmanı istiyorum tüm dünyalık meşakatlerini gelmeni istiyorum mana aleminde can bulup nefsini gömerek ben bir seni yaratını istiyorum birde senin mana bulmanı. isyanım manasız oluşun feryadım kör oluşun figanım sen oluşun .

Öle lafta Sevmek değil benimkisi çünkü kördüğüm olmak bize Efendimizden miras (s.a.v )