NİSYAN YA DA UNUTMAK NİMETİ

Her kızgınlığımızı ,her kırgınlığımızı ,acı çektiğimiz her anımızı hatırlasaydık ne durumda olurduk bilemiyorum . Sevdiğimiz bir insanı kırdığımız bir anı hiç unutmamak ve o anı tekrar tekrar yaşamak kimsenin istemeyeceği bir şeydir herhalde . Ben böyle bir şeyi istemezdim .
Yaşadığımız acıların, kötü anların bazıları hariç çoğunu unuturuz ama bize yaşattıkları hisler üzerimizde kalır. Örnek vermek gerekirse ilk kalp kırıklığımı hatırlamıyorum. Aslına bakarsanız, birkaçı hâriç hiçbirini hatırlamıyorum. Fakat kalp kırıklığının yüreğimde bıraktığı yanık sızıyı çok iyi tanıyorum. İşte unutmanın nimetten olduğu yerlerden bir tanesi de tam olarak burası! Her kırgınlığımızı hatırlıyor olsaydık hâlimiz nice olurdu? Eğer durum böyle olsaydı, çevremizde hiç insan kalmazdı sanırım.

Bir ara izlediğim bir filmde ‘İnsan unutandır’ diye bir cümle işitmiştim. İnsan unutandır demişti filmdeki yaşlı adam. Ve şöyle devam ediyordu sözlerine: ‘İnsan unutandır , insan kendini unutur , nereden geldiğini unutur , kim olduğunu unutur . Zaten bunun için oradan oraya savrulur durur.’ İnsan tek bir şeyi unutmamalıdır .İnsanı yaratıp nisyan ile nimetlendiren Rabbini unutmamalıdır insan .