BENİM ADIM NEREDE
Dar sokaklı avlu içinde kireç kaplı evde odada yalnız başıma bekliyordum. Dışarıda çalan davulun sesi ile her tokmakla yüreğime işleyen acım tahta pencereden başımı uzatıp bakmak için davet ediyor. Ve sonra sen çocuk değilsin dedim kendi kendime.Öyle ya, artık ben çocuk değildim.Bugün büyüdüm üzerimde beyaz gelinlik çalan davullar düğünümün olduğunu hatırlattı bana. Bedenimde beli oturmamış kolları parmaklarımı kapatırcasına uzun bir gelinlik en küçük bedeni olmasına rağmen yinede büyüktü. Daha 14 yaşına yeni girmiş gelin olur mu ?Of o kadar da yoruldum ki; ayakta durmaktan topuklu ayakkabı giydirdiler çok canım acıyor. Annemde, kardeşlerimde yanımda olsalardı keşke onları çok özledim. Bez bebeğim de yok olsaydı ona sarılırdım. O da yasak, benim kendime ait bir oyuncağım olmadı ki; hep kardeşlerimle paylaştım bu zamana kadar. Bundan sonra da çocuğum veya bir oğlum olmasa kocamı da başka bir kadınla paylaşacaktım. Az önce yanıma gelen burnunda hızmalı yaşlı teyze söyledi ve devam etti. Kınalı elleri ile benim kınalı elimi avucunun içine alarak kendi yaralarını sararcasına. "Bugün bu eve girdin artık daha cenazen çıkar. Kocan sever de döver de ona itaat edeceksin.
Alaca karanlığa meydan okuyacaksın bu gece kan kırmızı çizgilerle tepeden tırnağa çığlık çığlığa olacaksın ama içinde saklayacaksın. Çünkü senin namusun Allah ‘ın verdiği lütfu toprak gibi bereketin temeli bu..Bu böyle gelmiş böyle de gidecek nesilden nesile …" dedi.Bir sürü şey daha anlattı bilge kadın ayakta asker gibi nöbetteyim korkarak erimi bekliyorum.Baba evini unut oradan birini ağzına alma artık koca evin oldu senin her şeyin. Kocam dövse de sokağa atsa da bundan sonra baba evi yokmuş. Babam da dövüyordu annemi,kardeşlerimi ve beni her türlü eziyete alıştırıldık. Bizim buralarda kız çocuklarının kaderi böyle yazılmış. Beni başlık parasına babam satmış dün gece yandaki odada amcamla ikisini konuşurken duydum. Sahi 25 bin lira kaç para eder ki; hiç görmedim. Pek okumamda yok ilkokul 2.sınıfa giderken beni okuldan aldılar. Evde kardeşlerime bakacaktım yemekleri yapacaktım. Çocuk olmayı değil, ben anneliği öğrendim o yıllarda.Yufka ekmeğini tandırda güzel yaparım. Sözümü verirken övdüklerinde duydum. Meğer babam beni seviyormuş "yemekleri güzel olur temizliği her şeyi yapar benim kızım" dedi. Onlar ise azıcık boyu kısa çelimsiz çocuğu olmaz dediler. Aracı; "ben kefilim "dedi. Babamın yüzü gülüyordu. Kardeşlerime renk renk elbiseler almışlardı ilk başta gelin olup gideceğim diye ağlıyorlardı. Şimdi çok mutlular ben de evden çıkarken ağladım. Ağabeyim belime kırmızı kurdeleyi bağlarken. Ama sonra ata bindim. Takım elbise giymiş başında şapkalı biri geldi dağ gibi yorulduğumda nefes alacaktım. Heybeti ile beni O,herkesten koruyacak.Etraftan sesler geldi.Damat geliyor…Oradakiler bir yerlere kaçtı ben öylece kaldım elimden tutup attan indirdi. İlk defa orada gördüm. Kapıdan içeriye girerken testi kırdık töreler böyle imiş. Birlikte baklava yedik ağzımız tatlansın. O zaman işte yüzüne dikkatle baktım bir bayram evimize gelmişti sofra kurmuştuk hatırladım. Karşı köyden babamın arkadaşıydı yaşlı değil miydi sanki biraz bana? Erkeğin büyüğü iyidir annemin sözleri kulağımda uğuldarken "seni çeker çevirir kadın kısmının aklı kısa olur". Derdi.Gözümden akan yaşları elimle silerken taze zahter kokusu ile karıştı.Dün Toros’ ların eteklerinden topladım.Birazda orada oyun oynadım ip atlarken terlemişim eve gelince soğuk şalgam suyunu içtim.Annem artık; "bu son dilediğince eğlen" dedi.İdam mahkumu gibi…Şimdi düşünürken aklıma geldi soruyorum babamın değerli kıymetli evladı benmişim kız olduğum için okula bile göndermedi değerime paha biçemediği hamarat kızı baba evinde para etmedi. Koca evine giderken nasıl para ediyordu? Bağrımda asılı duran beşi bir yerde geleceğim de mühür, hayatımın mahşeri olacaksa beni ırgat eden törenin hiç mi suçu yoktu. Hadi söyle benim adım nerede?