1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
607
Okunma
Huzurum...
Gün ağarmazdan evvel sesleniyorum sana.
Her ne kadar kalbimde olsan da, sana, yani kalbimdeki varlığına seslenmek bana ayrı bir huzur veriyor...
Kendi kendime soruyorum ne vakit düştü bu iz gözlerime,
ne vakit çıktım bu yolculuğa, ne vakit elimi tuttu varlığın, ne vakit yürüdüm sana yakın?
Hangi iyiliğin mükâfatıydın sen, hangi duanın kabulü, hangi hayalin tecessümü, hangi hülyanın tahassusu, hangi rüyanın tahakkuku idin ...
Huzurum!
Bende kalmaya mı yoksa beni götürmeye mi niyetlisin ?
Cevap Yaz