Sanki içinde bulunduğumuz dünya bir tiyatro sahnesi gibi herkes repliklerini almış ve bölüm bölüm çekiyorlar gibi ben ise sadece bir izleyiciyi gibi her defasında tiyatro sahnesini izliyorum. Değişen hiç bir şey yok herşey yerli yerinde ama değişmesini istediğim tek şey sahne bozukluğu oyuncular bile ne yaptıklarının farkında değilken ben neden hep şu söyle olsaydı ya şurada şu kelime kullanılsaydı daha güzel olurdu demek isterdim fakat sözün bana gelmeyeceğini bildiğim halde kendi yorumumu katıyorum.
Gerçekten içinde bulunduğum hayali ama gerçek olmayan bu dünyada o kadar adaletsiz hareketler var ki bunları bile bile yapan insanlar var ve bunlardan bir de şu: dışarıda çıplak gezen bir çocuğun mağazanın önünde duran mankenin üstünde ki elbiseler bakması kadar adaletsiz bir dünya. Cansız giydiripte canlıyı çıplak gezirmek biz insanlar için gerçekten birer zevk mi, anlayamıyorum bazen görmek istediklerimi değil de görmek istemediğim şeyleri yapmak zorunda kaldığımızı hissediyorum ama yok olmak var olmaktan daha iyidir bir gün yok olursun ama var olunca hergün günden güne yok oluyoruz.