Her zaman anlatıcak bir şeylerimiz vardır ama nerden başlayamayacağımızı bilemeyiz ya ne zaman bloğuma yazı yazsam ilk cümleyi oturur düşünürüm gerisi beraberinde gelit. Bu gün yazacağım yazı için diğerleri gibi belirli bir evrak taramadım o yüzden okurlarımdan afımı diliyerek sözlerime başlamak istiyorum.


Nefes almak bu başlığı seçmemdeki sebebi bir çok okurum merak ediyordur. Şöyle açıklayayaım o zaman yazdığım yazılarda nefese değindiğim kısımları okuyan bir hocam nedenini sordu bende açıklamak için bu yazıyı kaleme almaya karar verdim. Afınıza sığınarak başlıyorum.
Nefes almak insanoğlu için basit ve sıradan bir davranıştır yaşamın başlangıcı içimizi yakan bir nefesle başlar ve ölümün nasıl olduğunu bilemeden bir nefesle verilicektir. Bu yüzden hiç unutmak istemeyeceğim bir unsurdur nefes almak ama bu gün farklı bir yönünden bahis edicem nefeslerin yüreğimizdeki sırları hiç sakladığını düşündünüz mü ? garip geldi değil mi? Kimin aklına gelir bir nefesle cihanı o küçücük yüreğe sığdırmak.

Şöyle açıklayayım o zaman sizlere nefes bazen heycan bazen üzüntü bazense bir hiçkırığı saklar içimize bu yüzden ben çok kullanırım kendime ne zaman desemki bu işin altından kalkamıycam biti bu başa çıkamıycam sonra durum bakarım etrafa insanların koşturmasına kargaşasına sonra göğe bakar ve iç çekerek derin bi nefes alır önüme bakarım burda benim başaramayacağımı saklayan nefes dünyanın diğer ucunda başka bir insanın hıçkırığını saklar duruma gelir şimdiye kadar yazdıklarımdan bu metinde buraya gelen herkes okumayı bir kenara bıraksın ve düşünsün iki dakka gerçekten yaptığım oldumu okulda yani üniversitede bana en iyi kazandığım şey insanları edindiğim derslerle incelemek oldu düşünen herkes aynı şeyi defalarca kez yaptığını fark edecek bu yüzden nefes almak benim için önemlidir.

Nefes aynı zamnada insana çok basit bir seyide anlatır, ne kadar şeye sahip olursan ol götüreceğin hiç bir şey seinle yaşayan nefesi bile bu dünyada bırakıp gidiyor insanoğlu o zaman neden kırıyor ve döküyoruz garip değilmi kırıp dağıtıyoruz çok güzel bir dua vardı kitabın birinde "Kırdığım kalbi bilerek kırdıysam karşılığını benden al ama eğer bilerek kalp kırmadıysam ne kırdıysam sen onar yarabi ve eğer kalbimi kıran bilerek kırdıysa ben af etim sende afet rabbim" diye bir kesiti kitabı hatırlamıyorum ama ne olursa olsun kırmaktan korkun.

İnsanları milleti oluşturan bir unsurdur. İnsan bu dünyanın bize bıraktığı tek şey hatırlardır bu hatıraları unutmak kolay olmayacaktır o yüzden insanı var eden unsurlara erkeğe ve insannı dünyaya getiren o güzel varlıklara annelere. Cennetin ayaklarının altında olan bir varlığı ve ona koruycu olarak verilen iki kutsal varlığı ayırmayın ve onurla taşıyın ki kırmadığın bir yürek ilerde yüzünüzde hatılatan tebesüm içinizi sıkan bir vicdan azabı olmasın yazdığımı okuyan herkese teşekkür ederim. Herkese hayırlı huzurlu akşamlar dilerim.