AŞK DA SEVDA’YA DAHİL
İnsanoğlunun varoluşundan beri yeryüzünde hüküm süren en kadim duyguların başında gelir aşk .Nice filmlere konu olmuş ,üzerine sayısız kitap yazılmış , uğruna şarkılar bestelenmiş , türküler yakılmış, insanlık tarihinin en erdemli duygusudur aşk.
Kalp ile aklın ayrı düştüğü yerde aşk bir tür yanılgıdan ibarettir .Seven sevdiğinin sadece iyi yanlarını görür , kötü yanlarına kördür .Kişi kalbiyle sevdiğini aklına kabul ettiremediği zaman akıl ve kalp arasında savaş başlar .Bu savaşın ateşkese dönüştüğü görülmüş şey değildir. Bu konudaki en güzel sözü Dan Brown söylemiştir şüphesiz ; ‘Mantık ile kalp arasındaki yüz yıllık savaş , nadiren aynı şeylerin gerçekleşmesini ister’…
Diğer yandan aşk insanın eksik yanlarını tamamlama çabası, kendisini başkalarında arama isteğidir .Aşık maşuğunda kendini gördüğü sürece var olur. Var olduğu sürece sever.
Başkalarının göremediğini görebilme sanatıdır aşk. Başkalarının duyamadığını duyabilme sanatı. Seven her zaman korku içindedir onun gördüklerini başkaları da görecek , duyduklarını başkaları da duyacak diye. Bu noktada hislere tercüman niteliğinde söz söylemiş ; ‘Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor ‘ demiştir. Bu yönüyle tılsımlı bir kolye gibidir aşk.
Aşk , bozkırları gül bahçesine , kupkuru çölleri okyanuslara , dağları dümdüz yollara dönüştürmeye talip olmaktır . Gelmeyecek olanı beklemek , imkansızın hayalini kurmaktır. Bir çeşit ütopyadır aşk.

Karısı için kalburla güneş topluyordu adam ama bundan ne karısının haberi vardı ne de güneşin …Aşk karşılıksız yapılan işler bütünüdür vesselam…