Uykunun tutmadığı, düşünüp taşınıp yine bir yere varamadığım, nedenlerin, nasılların, keşkelerin göğüs kafesimin tam ortasına oturup nefesimi kestiği bir gecenin daha sonuna geldim... Tüm gece boyunca soruyorum sadece... Sabah oldu hala cevap bulamadım... Bazı sorular cevapsız kalır... Bazı hakikatler sen sustukça daha acı belirir... Tüm yaşanmışlıklar gelir senden hesap sorar... Kalbin, vicdanın, merhametin tüm gücüyle aklının kapılarına dayanır... Neden diye sorar... Neden zamanında gitmen gereken kişiden ya da o yerden gidemedin? Neden üzüldüğün, hiçe sayıldığın, değer görmediğin yerde kalmak için bu kadar çabaladın? Neden yaptın bunu kendine... İnsanların seni düşünüp ’’yapma’’ demelerini mi bekledin... Katılaşmış hangi yürek der bunu? Çok beklemişsin... Giden gitmiş, olan olmuş, biten bitmiş... Kendine bu kötülüğü yaptığın için her saniye, her dakika senden hesap soracak vicdanın ile baş başasın artık... Ha bir de kırılıp döküldüğü ile kalan bir kalbin var hesap sorma sırası şimdi onda...