Şiir edebiyatın en efsunlu Ürünüdür diyebiliriz. Çünkü şiir insanı birden fazla
duyguyu aynı anda yaşatabilen tek edebi türdür. Hüzün içinde yüzerken bile Umut
verebilen başka bir tür yoktur. Şiir hislerin en yoğun yaşandığı anlarda taşması,
harflere dökülüp kağıtla buluşmasıdır. Şiir Öncelikle okunma arzusu gütmez. Asıl
amaç okunmak değil yazmaktır. Bu yüzdendir ki bazı şairler şiirlerini yayınlama
gereği duymamıştır
Şiir somut şeylerle anlatılacak, herhangi bir kalıba sokulup daraltılacak , belli
başlı şekillere sokulabilecek bir şey değildir. Diğer edebi türler gibi şiirin bir kalıbı
ya da şekli yoktur. Şiir gelişigüzel ve özgürdür. Kalıplar, ölçüler, şekiller ya bir
döneme ya bir akıma ya da herhangi bir edebi görüşe aittir. Fakat şiir tamamı ile
bağımsız serbesttir.
Şiir görecelidir. Kim şiire ne anlam yüklerse şiirin anlamı odur. Şairin şiirine
verdiği anlam başkadır, o şiiri okuyanların çıkardıkları anlam başkadır. Hiçbir zaman
şiirin amacı insanlara şairin içinden geçenleri anlatmak değildir. Şiirin amacı
insanların içinde Bir ruh hali yaratmaktır. Bir şiire bakıp da bu şiir şunu veya bunu
anlatıyor diye yorum yapmak şiirin yapısına, özüne ve şiirin büyülü dünyasına
aykırıdır.
Şiir biraz da sevmek gibidir aslında. Bir Plan programı yoktur. “Şu gün şu
saatte şiir yazacağım ya da yazmalıyım” diye bir şey söz konusu olamaz. Çünkü şiir
yazmak demek sonu Kafiyelerle biten dizeleri alt alta sıralamak yetmez. Şiir yazmak
için Yaşamak gerekir. Yaşamaktan kasıt bazen koca bir ömrü yaşamak, bazen de Belli
başlı şeyleri yaşamaktır. Yaşadıklarımızdan çıkardığımız deneyimleri ilham
havuzunda yoğurarak kağıda dökmektir şiir.