.. her sabahın kendi omuzlarında taşıdığı ama ne olduğunu bilemedigi,tahmin ettiği yükü vardır, bazen içine ümit kaçmış insan gülümsemeli maskelerimizle bakarız bu yüzden aynalara
belki de yüzü gözü boya küpüne bulanmış kadın varlıklarının bu kadar çoğalması bu yüzdendir, beş santim yukardan bakabilmenin güzel olduğunu daha bir dişil görünmenin öz güveni yükselttiği bilgi çöpü ile donatılmış beyinlerin çoğalması bu yüzdendir, kim bilir...
belki de sakalın, bıyığın, hadi ilaveten aylarca çalışarak elde edilmiş kaslarin her neyse işte onların verdiği erkeksi görünümün bazılarında aslında içi boş puflardan ibaret olduğunu anlamak için insan sarrafı olmaya gerek bile yoktur..
aslında benim tezim insan taşıyabildiği yüke dayanabildiği kadar güçlüdür, kendini nasıl hissediyorsa o kadar kadındır,adamdır...
bazen beklenen desteğin aslında kaderin sana attığı kuvvetli bir kötek olduğunu anlamak için acını hissetmen bile gerekmez
bak, çevrende senin evrenini yaratanlar kim ya da ne olduğuna,
onlar ki bazıları, gerçek diye bildiğimiz kör avuntulardan başka hiç bir şey değil...
insanın var olduğunu ispatlama çabasının boşa kürek çekmekten ibaret olduğunu anlamak için geriye bakabilmesi yeterliyken artık olmayan dünlerin hesabı sorulur da sorulur...

yarına kulaç atmaya gücü olmayanlar tüm içtenliğimle sarıldım size ...
bi’gayret, geçecek bitecek bu yaşam savaşımız, hep birlikte bu yolun yolcusuyuz, acele etmeden usul usul o malûm tebessümle ilerleyelim lütfen...