Bilemiyorum işte gözlerim ağrıyor ,artık ellerim rastgele çalışıyor kaldırmıyor , ağızım sigara dışında misafir kabul etmiyor.
Burnumdaki izmarit kokusu gün geçtikçe yangın yerini andırıyor. Külleri artık ciğerime döktüğümü hissetmeye başladım.
Kanım artık süzülmez durumda kalbim atıyor mu hiç bilmiyorum . Kelimelerle tarifi olan bir yolda mıyım onun bile farkında değilim.
Sadece gözlerim açıkken upuzun bir yol görüyorum ucunda bir çift göz olarak kendimi. Yolunu gözlediğim bir şey var. Bu dünyanın ışığını saçmıyor . Bir değişik parıldıyor . Sıcaklığı bedenimi değil ruhumu yakıyor . Fakat bu cayır cayır diri diri bir yakış değil. Cana can katan bir sıcaklık olarak hissettiriyor kendisini bana. Hareket etmiyor hiç dağ gibi dikilmiş karşımda gelmeye niyeti yok gibi gözüküyor. Farkında mı acaba yolun ucundaki kendine yabancı yolcunun , yürümeye bile mecalinin kalmadığının farkında mı ? Yoksa benim gördüğüm sırtı mı ? İnanın kestiremiyorum ve ilgilenmiyorum bu durumla. Çünkü ondaki ışık ve ısı bedenime işleniyor bana bakmış bakmamış inanın şaşkın gözlerimden de görürsünüz umursadığım bir şey değil. Kendimi azcık yörüngesinde hissedeyim . Uzun ve düz saçlarının rüzgarı bana uğrasın, onun kokusu ciğerlerime vursun inanın bir daha o koku çıkmasın diye ciğerlerime fitil takacağım. İnanın bir kerecik net göreyim kendisini gözlerimi yuvasına hapsedeceğim. Ve bir kere bana dokunsun tüm bedenimi terk edip sadece dokunduğu yerde yaşayacağım. Çünkü ben onun beni terk edişine bile aşıkken ona ait olduğumu hissettiğimde kendimden geçmeye hazırım.