Yalnızlığı daha çok seviyorum artık ...Kendime her konuda son şansları tanıdım gerek insanlar konusunda gerekse inandığım tüm güzel duygular konusunda .Sonuçta her duygunun muhatabı "diğer insanlar"Yani kötülükte,çirkinlikte,yanlışlıkta asla sınır tanımayan diğer insanlar..
Bu diğer insanların içine en yakınımdan en uzağıma kadar olanlar da dahil . Üzerinden sorumluluk duygusunu atmak için "ama ben en başından öyle demiştim"diye cümleler kuranları mı ararsınız, " herkes aynı değildir..."diyenleri mi?.Yoksa sevgiyi bir ya da birkaç geceye meze edenleri mi? Size aslında dost olmayıp dost görünenleri mi?Yüzüne söylemeye yüreklerinin yetmediği sözleri arkanızdan cesurca sarf edenleri mi?
Kıskançlık ve haset duygularıyla en çirkin sıfatları takanları mı,kendilerinin ne olduğunu bildiğiniz halde şerefli ve namuslu rolü oynayanları mı...Saymakla bitmez örnekleyecek olsam...İşte böyle böyle insan denen hayvandan daha aşağı mahlukatın gerçek yüzlerini gördükçe kabullenemediğim gerçeği kabul etmeyi seçtim sonunda ...
Şimdi tek cümle aklımda ve dilimde Allah’dan gayrı herşey ve herkes koca bir yalan...
Sonra kul olmanın acizliği ile inandığım tek güce Allah’a dayadım sırtımı ,yüzümü yönümü yine Allah’a çevirdim..Şaşar beşer insan denen ruhunu her daim kirletmeye meyilli mahlukata da döndüm sırtımı ..Tüm yalan duygularıyla,tavır ve sözleriyle onları başbaşa bırakarak...
Ne büyük gaflettir ki her birimiz hep değmeyen insan alemi(dünya ve içindeki mahlukatlar) için ahiret alemine kör kaldık ...
Bugün geldiğim noktada görüyorum ki değmeyen insanlar için ahiret hayatımızı ziyan etmişiz bunca zaman ...Onlara ayırdığımız vakitleri,onlara verdiğimiz değeri Rabbimizin yolunda harcasaydık eğer yolıumuz asla dili başka kalbi başka söyleyip güzel duygularımızı tarumar eden insanlarla asla kesişmezdi..
Tüm bunların ışığında yalnızlığı daha çok seviyorum şimdi...