O’nu sevmek nasıl bir şey, dediler.
"Onu sevmek anlatılmaz ki… Yaşamak lazım," dedim.

Neden?
"O sıradan herhangi birisi…
Bu kadar gözünde büyütmen,
Bu kadar bağlanman doğru mu?" dediler.

Evet, haklısınız… O sıradan birisi.
Bu kadar bağlanmam doğru mu bilmiyorum.
Ama; tüm doğrular,
Onun kalbinin yanında yanlış olarak geçer aşk defterimde.

Öyle, sizlerin aradığı hiçbir özelliği olmayabilir.
Ben ise sizin onda aradığınız özellikleri değil,
Onun sıradışı oluşunu sevdim.
Tüm sıradanlığının yanı sıra,
Öyle güzel gülümsüyordu ki…
Tüm güzel özellikleri gülüşünde saklamıştı.
Ama; sadece ben görebiliyordum, sizler değil. :)

Çünkü o bana ‘aşkla’ gülümsüyordu,
Sizlere ise kendinizce…

Ben onun bir gülüşüne bir ömür adadım,
O ise kendini bana adadı…
Sizi bilmem ama
Ben, dileği kabul edilmiş bir insanım, dedim.

Biliyormusunuz? Ben onu, yağmurlu bir günde
Çaresizce oturduğum soğuk kaldırım taşlarına düşen
Gözyaşlarım eşliğinde Allah ’tan diledim…

O ise beni;
Yağmurla karışık, avuç içlerine düşen
Bir damla yağmur suyunu dua olarak yüzüne sürmüştü.

O beni diledi, mevla’dan
Ben de onu diledim.

Velhasıl…
Sözün kısacası,
O’nu S E V M E K
Ve onun tarafından S E V İ L M E K
Her şeydi!

Ben diledim…
O dua etti…
Allah da duamızı kabul etti.

Sevmek, sevilmek isteyene verilmiş
En güzel lütuftu…
Şükürler olsun

#hüzünlükent Narin