0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
660
Okunma
Kimsesizliğin büründüğü bir çağda yaşamak. Anlamı kalmıyor sahipliğin. Sahi nasıl gülünür? gülmek batarken kaburgalara. Titrek bir kalple tutunmak yaralara. Kimim ben bu alemde? bir gözyaşımı, saksıda unutulmuş bir çiçek mi? Neyim ben? bilinmiyor, bilinmez batarken alemlere. Muzdaribim, ilticayım hayatımın. Vuslata vasıl olmaktır gerçeklik. Savunmasızım bir rüzgara karşı, itilen ötekine. Sokak lambası gibi sahipsizim. Nedir kurtuluş? bükülmek midir hayata karşı, yoksa eğilmek midir hakikate karşı?
