ÖNCE HUZUR VERMELİYİZ

Merhaba Hasancığım, Kürek Sakallı arkadaşın verdiği adrese neden gitmediğimi soruyorsunuz. Bir de orada “Sadece elma dilimlemezdiniz olur biterdi. Zaten oradaki elmaların bazıları tehlikeli herhalde.” diyorsunuz.

Oradaki elmaları bilmiyorum ama buradaki elmaların artık bir çoğu ilaçlı hormonlu ya da zehirli.

Oraya gidenlerden bu güne kadar gelen olmadığı için bir malumatımız yok.

Hem ben o gün gitmek için hanımdan da izin almamıştım. Laf aramızda kalsın hanım da biraz kıskançtır; bir de dünya gözüyle bakınca parmak dilimleten güzelleri duysa vay anam vay! Kopacak gürültü patırtıyı var sen düşün o zaman...

İkinci nedenim de yağlıboya resim yaptığım fırçaları, o gün temizlememiştim. Arkamda fırça da olsa temizlenmemiş bir şey bırakmak istemem. Aklım o fırçalarda kalırdı ve o güzellere gönül gözüyle, hayranlıkla bakamazdım.

Fırçada ne imiş deme. Benim fırçam temiz olmalı. Başkasının fırçası beni ilgilendirmez.

Yağlıboya kurumadan fırçayı temizlemek lazım. Fırçada boya kurursa temizlemek zor oluyor, hem de çok zaman alıyor. Temizlesen bile o fırçanın kılları çok sertleşiyor.

Sert fırçanın da izleri pek derin kaldığı için renklerin, resmin uyumunu ve güzelliğini bozar. O derin izin olduğu yeri ne kadar kapatırsan kapat hemen belli olur.

Fırçayı boyalı bırakıp sertleşmesine sebep olunca insan sonradan keşke yıkasaydım diye pişmanlık duyabilir.

Pişmanlık, şüphe, vesvese, düzensizlik ve özellikle tembellik güzelliği, güzelleri görebilmemizi engeller.

En iyisi beraber gidelim de oradaki parmak dilimleten güzelleri; sen şiirsel, ben de resimsel açıdan görelim. Güzelliğin hazzına beraber varalım.

En önemlisi de sen, bana, ben sana şahitlik yaparız da, hanımlar, iyi niyetimizi doğru bir şekilde öğrenirler de, başımızı ağrıtmazlar diye ümit ediyorum.

Huzurlu olmak için önce huzur vermemiz gerekiyor galiba sanırım herhalde...