Altın varaklı kolonlardan yansıyan geçmişin asaletinde boğulmadan önce, köpürmüş deniz sularının gözlerini kamaştırmasını bekledi. Göz parlaklığının aktığı dipsiz kuyuları yaşamının en karanlık dehlizlerine gömdü ve mezarların küle çevirmesini izledi.

Yaşanmışlıkların toz pembe rengini yalanlarını yaktığı küllere boyadı ve korkularını siyahın özgürlüğüne hapsetti. Beyazın tutsaklığına üzüldü ve hışımla tüm beyazlarını maviye boyadı, bir katre bıraktı siyah ve mavinin kavuşmasında, beyazın hatrına ve beyaz lalelere binaen.

Bir sonbahar esintisinde gömdü turuncuları ve kırmızının alevinde yaktı hiçbir esintinin süpüremeyeceği umut kurusu yaprakları.

Bir hiçlik var etti yokluklardan ve var olmayı öğretti esrarlı düşüncelerine.

Hiçliğin sırlı kapılarını kapattı ve sessizliğin ve hissizliğin kol gezdiği düşlerinde tüm şeytanlar tarafından alıkonmalarını bekledi.

Ve bir daha hiçbir meleğe kapılarını açmadı.

Elifnur Öztürk
25.03.22