Zamanın birinde bir diyarda ayyaş, milletin malına mülküne zarar veren zalim bir adam yaşarmış. Bu adamın yaptıklarından İllallah eden halk adamı diyardaki bir Allah dostuna şikayet etmişler. Allah dostu adamı çağırmış adam Allah dostunun yanına gitmiş. Allah dostu adamın kulağına eğilip bir şeyler söylemiş. Adam oracıkta yıkılıvermiş. İnsanlar korkmuşlar gelip bakmışlar ki adam ölmüş. Ya hocam biz adam düzelsin diye senden yardım istedik sen adamı öldürdün ne yaptın ne dedin adamın kulağına demişler. Allah dostu da demiş ki: Ben bir şey yapmadım sadece "Ey güzel kardeşim! Allah’tan kork!" dedim demiş. Yani adam o sözle yaptıklarından o kadar pişman olmuş ki can vermiş. Hülasa dostlar "Allah’tan kork be adam" ile "Ey güzel kardeşim! Allah’tan kork!" arasında büyük fark var. İlkini söylerken işin içinde kınama, kızma, tersleme olurken ikincisini söylerken mümin kardeşinin iyiliğini düşünme, o insanın Allah’ın razı olduğu bir kul olmasına vesile olma vardır. Ne güzel diyor Üstad Serdar Tuncer "Üslup namustur, namussuza bile". Üslup önemlidir vesselam. 😌