...
Fikirlerimin en özgür yerlerine giden otobüs yolculuklarını tercih ettim her zaman...

Özgürlük her şeyimizdi, ve hiç bir zaman çıktığımız bu yolda kimse fikirlerinden dolayı yargılanmadı, fikirlerinden dolayı asılan insanlar tanıdık...

İstediğimiz gibi yaşadığımız bir dünya hayal ettik, gerçekleşmesi için hiç bir eylem yapmadan..

Yalnız kaldığımız davalarımız oldu zaman zaman, ve çoğu zaman tek başımıza yolculuklar yaptık, hayatın bize her seferinde bir ilki yaşattığı uzun soluklu ve bir o kadar kendimizle baş başa kaldığımız o güzel otobüs yolculukları..


Acaba adını sorsam söyler miydi, gözlerinde uzaktaki bir mevsimi gördüğüm ışıklar, ya da saçma sapan bir konu ile başlayan ayrım noktasına kadar giden bir sohbeti tetikler miydi bahaneler...

Uzun otobüs yolculuklarını sevdiğimi ve bu yolculuklarda saatlerce satırlar arasında dans eden çocukluğumu gördüğüm doğrudur, nadide bir eser gibi duruyordu özgür düşüncelerimiz...

Öyle kolay değildi bir devrimci gibi çıkmak bu uzun yola, kararlılık isterdi, emek isterdi, yürek, tutku, cesaret ve aşk isterdi, sence bizde hepsi var mıydı, bilmem bunu karşılıklı konuşmamız gerektiğini düşünüyorum...

Gözlerinde görüyorum bazı insanların o özgürlükçü savaşçıyı, ama çoğunda yıkık dökük hayaller yaşıyor, gerçek olması için çaba gösterilmeyen şeyler işte, bilirsin emek her şey demekti, özgür olmak için devrim yetmezdi, çabalamak, uğraşmak, görmek, dokunmak sevişmek gerekti, özgür olmak bunu gerektirirdi, sence ikimiz de özgür müyüz?

Bi bakayım gözlerine ; yok, daha özgür değiliz seninle, ellerin ellerimde istikrarlı bir yürüyüşe çıktığı zaman, gözlerin gözlerimdeki iktidarı yerle bir edip başa geldiği vakit bence o zaman özgürüz, sence özgür müyüz ikimizde...???



Aşkın Şairi / 7.His