Soğuk savaş döneminin yeşil kuşak projelerinden biride Kore savaşıdır. 1950 yılı 27 Haziran’da, BM Güvenlik Konseyi, üye devletleri Güney Kore’ye yardım etmeye çağıran karar tasarısını kabul etti (1’e karşı 7 oyla; Yugoslavya karşı, Mısır ve Hindistan çekimser). Temmuz ayında Ankara’da askeri birliklerde hummalı bir hazırlık başlar. Askerlik şubeleri gönüllüler ile dolar taşar. Bunlardan biride Dedem Fevzi Erdem’dir. Kaç sefer kura çekildi ise dedeme kura çıkmaz. Kendi içi içini yer ve ara hep söylenirmiş. Bu gönüllülerden biride Yüzbaşı Nazmi Özoğul’dur.
Nazmi Özoğul
Harp Okulu mezunudur. Kore Kara Kuvvetleri Komutanlığı Piyade Müfettişliği İstihbarat Subaylığı, 40. Tümen Gelibolu Kilitbahir Tabur Komutanlığı, F.İ.U.Rs.Harp Tarihi Dairesi Subaylığı, 4. Yurtiçi Bölge Komutanlığı Seferberlik Şubesi Emir Subaylığı, Yazarlık, Adalet Partisi Kurucu Üyeliği, TBMM 1.(XII) ve 2.(XIII) Dönem Edirne Milletvekilliği yapmıştır. Evli ve üç çocuk babasıdır.
Emeklilik yıllarını Bursa’ya bağlı Mudanya ilçesinde geçirmiştir.
Kendisi hakkında topladığım efemera kitap ve fotoğraflar koleksiyonumda bulunmaktadır.
Kore’de niçin savaştım adlı kitabı bulunmakta ve kitabı okurken o yıllarda ki dünyada esen havayı kokluyor gibi oluyorsunuz. Amerikan propagandasının nasıl sert estiği,Nato oluşumunun ne dayatmalar yaptığını görüyoruz. Kore savaşı hakkında çok arşiv filmi izledim. Hakkında bir o kadar gazilerden olaylara dair kahramanlık hikayeleri dinledim.
Yalnız Bu kitaptaki kadar detaylı bilgiler pek yoktu.
Benim asıl şimdilerde şaşırdığım bir Komünizm tabiri var kitapta sanki kanlı bıçaklı bir düşman gibi tanıtılıyor.
"Komünizm Türk Dünyasının En Büyük Düşmanıdır Her Görüldüğü Yerde Ezilmelidir” Mustafa Kemal Atatürk
Bu sözün Atatürk’e ait olduğu hâlâ kanıtlanmamıştır. Tam bu minvalde bir Komünizm tabiri var kitapta...
Kunuri Muhaberelerini anlatırken şehit olan Mehmetçiklerin tek tek şehadetlerini anlatması beni üzen konudur.
Düştükleri pusular yaşanan trajediler halen dinlediğim gazilerin hafızasında onlarda niçin savaştıkları,sebeblerini bilmiyorlar...
Bu yazıyı bir kaç aydır tamamlamaya çalıyorum ancak yeni nasip oldu.
Aslında kitapta bahsedilecek o kadar konu var ki ancak etkilendiğim yerleri yazmayı tercih ettim.
Masum insanlar nerde olursa olsun beni etkiler. Çocuklar, yaşlılar, bu bütün savaşlarda böyledir. Olan hep Kadınlar, yaşlılar ve çocuklara oluyor.
Komutanlar ya aldıkları zaferler karşısında makam,mevki alarak yükseliyorlar.
Yada savaşta yaşadıkları olayları anılara dökerek o günleri yad ediyorlar.
Oysa savaşlarda verilen canlar,yaşanan trajediler kimse bunları düşünmez.
Bugün dünyanın her yerinde Türk şehitliği görebilirsiniz. Türkler Galiçya’dan Yemen’e
Trablusgarp’tan Kore’ye her yere gittiler ancak bunların içinde en üzüldüğüm Kore’dir. O dedemin çektiği kurada iyiki çıkmamış...
Kore’de ki Şehitlerimizin ruhu şâd olsun.
İlhan Erdem
24/04/2022