Bazen kaçmak istersin insanoğlundan ;
Kiminin yüzüne düşen grimsi bir gölge,
Kiminin çehresinde mazide kalan bir korku,
Olağanüstü bir gecenin ay ışığında içini acıtan yakıcı bir sır misali ürperiyor kirpiklerine düşen yorgun bulutlar...
Bazen de yakınlaşmak istersin;
Kirpiklerine kadar sokulmak, gamzelerine gömülmek.
Şehirler arası yolculukta şiirler arası sarılmak istersin. Gece karanlığı gibi örtmek bütün acılarını. Bazen yakınlaşmak istersin dudaktan kalbe konan bir buse gibi.
Bazen de susmak istersin;
Bir aşk fırtınası geçirirken ölü hücrelerini kalbine sürgün eden beyin kıvrımı,
Pörsülenmiş sızıların iç açıcı ağrısına maruz kalmış yitik umutların bitik sancıları,
Travmatik sevda kokusunun burun direğinden akciğere solunması gibidir,
Dudaklara kilit vurulmuş gözyaşının ruhu temizleten prangasıyım...

Bazen uzaktan sevmek istersin;
Masumiyetin bir mahkûmun pencereden özgürlüğe bakmasıdır,
Aşktan aşka level atlamak ve acının basamaklarından yaralanıp sevda uğruna yeniden ayağa kalkmak,
Bir bakışı uğruna dünyayı yakmak gibidir,
Gülüşünde kül olup gözlerinin derin deryasında boğulmadan karaya çıkmak..
Bazen teninde hissedersin soluğunu;
Bir keşkeye galip gelememekti ,
Avare dilimin vapurların halatlarına takılması,
Gönlümdeki martıların gökyüzüne sevinç çığlıkları bırakması,
Ve kanadına maviyi diyarlara aktarması gibidir,
İçimde büyüyen siyahla beyazın kaderi..

Değerli kalem arkadaşım Alánfrd’ye ithafen..