vatan millet lafını ciddiye almıyoruz artık özeti olduğu halde ahvalimizin
çünkü korkutuyor bizi gerçeklerle kurduğumuz ilişki
almanya acı vatan filminde dramatize edilmiş yaşamlar var hafızamızda
kendimizi akdenize alıştırdık bir sex cennetine dönüşürken türkiye
artık sevişmeler birinci öncelik olmuş durumda
gençliğimizi zevke çağıranların tehlikeli olduğu kanısına rağmen
ekonomi piyasaları işlediğinden haberdar değiliz kültür açmazından
neyle avutacağız kendimizi bir bayrak gölgesinde yaşamadıktan sonra
dayanmışız sınırına kimliksizliğin
ne vadediyor dünya hedonist yaşamın çığlığından
bunları anlamak olgunlaştırıyor bizi belkide
saygı uyandırmak adına çıkılmış yolculuklar
soluk alıp vermenin yaşam diye adlandırıldığı kolay yaşamın olanakları
içki ve sigara tek başına yetmez buhranlı yaşamın sınırlarında kaybolmuşken
müzik yeniden keşfedilmeyi bekliyorsa yalnızlıklarda
edebiyatla tanımak mümkün vahşi yanımızı geç kalınmışlık duygusu olmasa
neye geç kaldık özgürlükle sınanıyorsa yaşam
bu esaretin anlamı ne bir kuşku nöbetine geç kalınmış gizemlerle
biz tekeden süt çıkardık derken devlerle yürüyordu kervanlar
acıyı satamazdık bir bahara
kolumuza takıp kadınları
ya şiirle büyüyen bulvarlarda kaldırılmış kazan
peksimet giriyordu eve gazeteden önce
haber vermişti yeşilçam sanat akımında kaybolanları
hakkımız çiğnenmeseydi başlardık tulüata
çok fena gezegen hasletlerimiz
orak çekiçten sonra rabiaya alıştırdık ahaliyi
hepsi mesul tutulmuştu aşktan
tarihin ağrısıyla yaşarmıştı gözler
bir nemrut bir ibrahim atılmıştı ateşe insanlık niyetine yaşamak hakkı için
bir özür mektubu gibi inkara batmış gemiler
okyanusta tutuluncu fırtınaya
bekleyeni olsaydı keşke trenlerin
insanlığa bir utanç gibi alkışlanmazdı zulüm.
sonrasında bir hayvanat behçesine dönüştü televizyon
inanca uzak düşmüştü insanlar nihayetinde
yoksa umut kesilmezdi her şartta vicdanlardan