Yokluğun en büyük sınanmam oldu
Varlığın bana verilmiş bir hazine
Nerede aramalıyım seni hangi sokaklara sıkışıp kaldı kahkahalarin ve seni sen yapan ağlamaların
Nerede bulacaktım seni çöllerde mi nehir kenarlarinda mi yoksa hâlâ seni ilk gördüğüm söğüt ağacının altında mı?
En çok kuş cıvıltılarınin olduğu yerlere gideceğim. Martılara soracağım seni onlarda hatirlamazsa umudum hiç bitmeyecek koskoca dünya bu gerekirse yıldızları takip edeceğim elimde bir fotoğrafın yok ama dağa bayıra gerekirse şehre ineceğim ve yine de bulacağım seni.
Gittiğim her yerden bir toprak parçası alacağım olurda bulursam seni bak seni çok aradım ve buldum diyeceğim muhakkak sende yüzünden hiç eksik olmayan o gülümsemeni takacaksin yine yüzüne ve her gün olduğu gibi yine arkanı dönüp gideceksin ve ben o zaman anlayacağım topladığım taşı toprağı senin üstüne dökeceğimi ve yine o gün anlayacağım kavuşmamızın mahşere kaldığını...