İşe gidip gelirken oturacak yer bulacak kadar şanslıysam kitap okumayı tercih ediyorum. Bu rahatlatıyor beni. Geçen sabah metroda okuduğum kitabın sayfalarına gömülmüşken bir çığlık sesiyle irkildim.

Genç bir kız bir gencin yakasına yapışmış; "Allah belanı versin, sen kimsin, benim neden resmimi çekiyorsun?" diye var gücüyle bağırıyordu. Kimse oralı olmadı. Herkes şaşkınlıkla izliyordu.

Nihayet kapı açıldı, kız kendinden beklenmeyen bir kuvvetle neredeyse sürükleyerek çekiştire çekiştire "Yürü bakalım polise vereceğim." seni diyerek çocuğu dışarı çıkardı. İçim rahat etmedi. Zira; kızın elinden rahatlıkla kaçabilirdi.

Peşleri sıra çıktım ve bunları durdurdum. Çocuk bir yandan elindeki telefonla fotoğrafları silmeye çalışıyor bir yandan da "Abi tamam, abla tamam vs." gibi şeyler geveliyordu.

Bir yandan güvenliğe seslenirken, bir yandan da çocuğun elinden telefonu aldım. Hakikaten kızın fotoğraflarını çekmişti.

Beynimde şimşekler çaktı. Ve o an Suriyeli olduğunu öğrendiğim gence kendimi tutamayarak iki Osmanlı şamarı aşk ettim.

O sırada güvenlik geldi, olayı kısaca anlattım ve polis çağırmasını isteyerek şikayetçiyi ve çocuğu ona teslim ettim. Ama o anda beliren bir kadın başladı pervasızca bağırmaya. Vay efendim polise teslim etmeliymişim, ben kendimi ne sanıyormuşum, cezasını hukuk verirmiş vs vs.

Sükunetimi koruyarak o kadına ve orada olayı başından beri tiyatro izler gibi tepkisizce izleyenlere döndüm ve dedim ki;

"Teşbihte hata olmazmış. Sütçü İmam’ı biliyor musunuz? Hiç duydunuz mu adını? O, Müslüman-Türk kadınının peçesine el uzatan Fransız askerlerini hiç düşünmeden vurmuştu. O ilk tokadı Suriyeli olduğu için değil, Müslüman-Türk kızının iffetine el uzattığı için attım. Ama ikinci tokadı misafir bulunduğu bir ülkede ahlâksızlık yaptığı, haddini aştığı için attım. Yetkim olsaydı aile efradıyla birlikte sınır dışı ederdim. Zira; burada gerçekten müşkül durumda yaşayan hemşehrilerini de güç durumda bırakıyor bunun gibi cibilliyetsizler."

Kalabalıktan yükselen tepki sesleri üzerine kadın sesini kesti ve hızlı adımlarla uzaklaştı.

Hülâsa, vurdumduymaz, tepkisiz, acayip bir toplum olup çıkmışız. Dilim varmıyor ama bu gidiş hiç hayra alamet değil.

Allah encâmımızı hayreylesin.