Bir gün her şey bitecekmiş kuşkusu ile
hâlen yaşamını sürdürmeye çalışan,

sürüyle insanlar görüyorum...
8/5 Çalışanlar, 7/24 mesai yapanlar...
Ve 12 saat uyuyanlar bazen de...
Çok ta gerekli denmeyecek kadar,
büyük bir telaş içinde,

tam olarak ne yaptığından emin olamamış,
mücadele ile koşuşturmaya paçalarını sıvamış,
çoğu defa hüsrana uğramış,
bazen gülmüş, bazen ağlamış,

Adem’in suçlu ve suçsuz çocukları...

Güzergahlarına en derin çukurlar açılmış,
kendinden emin hayatlar...
parsel parsel kuşkularla donanmış.!

Her ne kadar sürgünleri taşıyan bir ring’in
kafesinden dışarıya halen bin bir umutla bakabilen,
hükümlü bir tutuklu veya bir tutsak kadar,
umutları büyük olamamış,

umut tomurcuklarını sulayamamış,
yeri gelince koklamaya sevdalanmış,
koku alınca uslanamamış,
Nasihate mahkum insanlar,
Nice geçmiş zamanlardan,
Hiç bir nasip alamamış!

Bazen insan büyük bir pişmanlık duyma hissine kapılırmış...
Her şeyi bırakıp gitmeden önce...
En azından daha önce gidenler de varmış...
ve eksik bıraktıkları,
tamamlayamadıkları en hızlı zamanlarmış...

"Sevgiden devrim" misali...

Olmak üzereyken olmuyormuş...

Artık,
Feleğe döneklik yakışıyormuş...

Kendini kontrol etmekte sınır tanımayı bilmeyen

Hem akışıyla, Hem yıkışıyla...

DÖNEK’lik yapan zamanlar varmış...


FIRAT TEZER / MÜNHASIR…
24.03.2022