Nevruz’da şiirle aralıyoruz baharın kapılarını… Şiirle mutlanıyoruz, şiirle tazeliyoruz umutlarımızı
Bir gün ile sınırlandırmak ters düşse de şiirin ruhuna, bütün dünyaya şiirle nefes aldırmak, şiirle tazelemek umudu, farkındalık oluşturmak, bir gün bile olsa ara vermek dünyanın kaosundan söz etmeye…
Zamanı karanlığa boğanlara karşı, şairlerin nefesiyle yoğrulmuş şiirlere tutunarak direnenler sayesinde daha çekilir oldu bu dünya.
En büyük Ozanlar yüzyıllardır insanlık tarihine ev sahipliği yapmış, uygarlıklarla yoğrulmuş kültür beşiği topraklardan beslendiler damar damar ve dünyaya ölümsüz eserler bıraktılar.
Öyleki bu ozanların kadim sesleri şiirlerinden yankılandı bugünlere ulaştı. Ve her ozan ölümsüzlüğü tattı şiirleri söylendikçe…
Kimisi için hayata tutunma biçimiydi şiir, bir başkası için başkaldırı
Kimi sevda işledi dizelerinde, kimi yarasını sakladı imgelerle
Kimi özgürleşti yazarken, kimi ehlileşti okurken
Kimi isyan ateşi yaktı şiirle, kimi sırrını gömdü içine.
Her şiir başka bir duyguyla harekete geçti, her şair kendi duygu diliyle seslendi.
Bazen bir şiirle bir halk uyandı, bazen bir şiirle şairinin idamı onandı.
Bir şiir kaç kere umut oldu kim bilir?
Kaç aşığa teselli, kaç acıya ortak, kaç yalnızlığa yoldaş
Tüm zamanlara bir kıvılcımdı şiir, hayalleri ateşleyen…
Şiirle ilgili tek bir doğru yoktu, her şair kendi ruhundan üflediği şiirlerinden seslendi dünyaya.
Cemal Süreya “Şiir Anayasaya aykırıdır” dedi, Edip Cansever “Şiirdir artık vatanım" .
“Şiir, sözcüklerin dinidir” diyordu Mallerme, Cenap Şahabettin “kelimelerle yapılmış resim” diye anlatıyordu şiiri.
Dile ve söze hâkimiyetin adı, duyguların diliydi Şiir.
Tek kişilik bir dil ama her okuyanın kendince anladığı bir dil. Her şair kendi şiir diliyle sesleniyor ve hayatı kendi duyuşuyla, dönüştürüyor şiire.
Ve ölümsüzdür şiirler, dünya döndükçe insanlığın hafızasında yaşayacak.
Şairler ölse de şiirler meydan okur zamana ve o şiirler okundukça ölümsüzleşir şairler..
Homeros gibi, Yunus gibi, Karacaoğlan, Pir Sultan gibi
Shakespeare gibi, Edgar Allan Poe, Nazım Hikmet gibi
Yani sevgili okur “Şiir hep vardı, şiir hep olacak”
Sizde bugün bir şiir tutun içinizden, bir şiir okuyun, bir şiir yazın sevdiğiniz birine…
Özdemir Asaf “Her insanın bir öyküsü vardır, ama her insanın bir şiiri yoktur” der, ve Pablo Neruda “Şiir yazanın değil, ihtiyacı olanındır” der.
Öyleyse şiirlere ihtiyacı olanların ve az kelimeyle çok şey anlatanların 21 Mart Dünya Şiir Günü kutlu olsun…
“dön güneş öpsün yüzünden
aç koynuna girsin aydınlık
bahar gibi kucakla bütün mevsimleri
martılara el salla
çek hayatı içine içine
çünkü yaşamak çok güzel”
Doğanın uyanışını, baharın ve yeni yılın gelişini kutladığımız Nevruz Bayramı vesilesiyle; bereket, barış ve huzur dilerim.