Bir zamanlar ülkenin birinde adamın biri o kadar aç ve bitkin düşmüştü ki, dayanamayıp bahçeden bir armut çalar ama yakalanır
adamı cezalandırılmak için padişahın huzuruna çıkarırlar ancak armudu çalan hırsız karşısındakinin kim olmadığını bilmeden şöyle der efendim çok açtım açlığa dayanamayınca bir armut çaldım ve onu yedim hakkınızı helal edin ve yalvarırcasına beni bağışlayın der
ardından hemen ekler şayet beni bağışlayıp hakkınızı helal ederseniz size paha biçilmez bir hediye vereceğim diyerek sözünü tamamlar.
Padişah şaşırır dudak bükerek sen az önce benim bahçemden armut çaldığın için karşıma geldin şimdide çok değerli bir hediye vereceğini söylüyorsun söyle bakalım o paha biçilmez dediğin hediye ne olabilir ki
Hırsız, avucunu açar içindeki armut çekirdeğini uzatır şöyle der
Bu çekirdeği bahçenize ekerseniz günü geldiğinde altından meyveler verecek bir ağacın yeşerdiğini göreceksiniz der.
Padişah ve huzurda bulunanlar kahkaha atarak iyi öyleyse, ek o tohumu altın meyveleri görünce o zaman seni affederim der.
Adam bir an düşünür ve ekler padişahım bu tohumu ben artık ekemem çünkü hırsızlık yaptım, ama bu tohumu ömründe hiç çalmamış, hak yememiş, başkalarına haksızlık etmemiş hatta hiç yalan söylememiş biri ancak ekebilir. İşte tohum gücünü o zaman gösterir, aksi takdirde onu ekeni zehirler, tarif edilemez acılar yaşatarak ölümüne sebep olur ve devam eder padişahım, bu tohumu ancak bir tek siz ekebilirsiniz.
Padişah birden irkildi suratını astı, bir süre düşünüp sonra hırçın bir sesle ben padişahım bahçıvan değil, o tohumu vezire ver eksin de altın meyveleri görelim." dedi..
Adam, tohumu vezire uzatır vezir telaşlanarak padişahım
ben ekim biçim işlerinde oldukça beceriksizim, sihirli tohumu ziyan ederim affınıza sığınarak bu tohumu hazinedar başı eksin der.
Ancak hazinedar başı da bahane bularak görevi başkasına devreder
sonra orada bulunan herkes bir bahane bularak tohum ekme görevinden bir şekilde kaçınırlar.
Padişah o sessizliğin içinde bir süre düşünürken başı önünde huzurda bulunan bütün görevlilere sadece dik dik baktı, anlamıştı
hiç kimse temiz değildi.
Sonrada seslenir huzurda olanlara hadi şu adama o tohumun nasıl altın meyve verdiğini hep birlikte gösterelim der ve adama doğru bir altın atar ardından orada bulunanlarda padişahın yaptığını yapar ve bu olanları izleyen padişah gülerek adama dönüp git hadi der ve ekler bu ders hepimize yeter.
Peki ya şimdi ortalığın bu kadar toz duman olduğu bu günlerde acaba o tohumu ekecek temiz kalmış kimse yada birileri var mı ne dersiniz..

Not: Okuduğum bir yazıdan esinlenerek yazılmıştır

Mehmet Demir
20.03.2022