benim süper zeka ama ders ve sorumluluk anlayışı olmayan ( ya da benim veremediğim)kızım bugün ne inciler döktü yine gülmekten öldüm sabah sabah.

Suyumuz bitmiş hadi kuşum bir su iste dedim. Baktı havaya yağmur yağıyor. Kıyamadı sucuya ben aramam dedi. Görmüyormusun yağmuru adam ıslanacak şimdi.
Kızım dedim bu iş onların işi sen ara, onlar bilir nasıl ve ne zaman getireceğini. Yok sen ara ben aramam dedi.
Biz iki uyuşuk üşendik aramaya. Başladı benim hep dijital düşünen kızım çare üretmeye.
Ya bu zamanda telefonla su çağırmak çok ilkel. Eee napalım peki.
Evinde su bitince sucuya bildirim gitmeliymiş arama zahmetine gerek kalmazmış.
Sonra dedi sebze ihtiyacın olduğunda manav online seçenekler sunacak mesela salatalık istermisiniz eğer istersen evet seçeneğine basılacak ve istediğin her şey kapına gelecek. Hani zaten online satışlar var ama yani bir çarşıya da mı gitmeyelim.
Yeter ki yataktan çıkmasın da herşeyi online halledelim istiyor.

O zaman acıkınca da annelere bildirim gitsin mesela dedim bugün hangi yemeği canın istiyorsa o yemeğin tuşu yansın.
Ben de seçenekler sunayım börek istiyorsan ders çalışmalısın köfte istiyorsan spora gitmelisin çorba istiyorsan bulaşıkları makineden çıkar yerleştir falan gibi çoğaltılabilir bildirimler dedim.

Ne dedi biliyormusunuz! Anneler ve kızlar arasında bildirime gerek yok, çünkü onların yürekleri zaten gönderir bildirimi hem de bir öpücükle:)
Her şeyi dijital düşünen bu nesille benim aramda dağlar kadar fark olsa da iyi ki var benim kızamadığım şekerparem.