BERBER ALİ
Ali henüz küçücük yaşlardayken berberliğe heves etti. Tıraş olacağı günü iple çekerdi. Berber dükkanlarının karşında durur, berberlerin nasıl bir ustalıkla saç-sakal tıraşı ettiğini izlerdi. Büyük bir zevkle, hayran hayran bakar dururdu. Sıklıkla bunu yapardı.
Evde ve sokakta oynarken berberlerin yaptıkları hareketleri taklit ederdi. Evcilik oynarken de hep o berber rolünde olurdu ve büyük bir ustalık örneği sergilerdi oyun arkadaşlarına.
Bu ilgisini fark eden babası Ali’yi mahallelerindeki bir berberin yanına çırak olarak verdi. Dünyalar Ali’nin oldu. Hep uzaktan seyrettiği berber dükkanında olacaktı. Artık seyirci değil, yaşananları yaşayanlardan biri olacaktı. Çırak olarak gittiği ilk günden itibaren bir berber dükkanı açmayı hayal etmeye başladı küçük yürekli, büyük hayalli Ali. İlk tıraşını yapana kadar seyretti durdu ustasını. Ustası artık kendi müşterilerini kendin tıraş edebilirsin, dediği gün dükkan açma hayallerine bir adım daha yaklaştığını hissetti. Dükkana daha bir heyecanla gitti artık. Birbirinden güzel kesimler yaptı. Damatlar, gençler, çocuklar artık ustasını değil de onu tercih etmeye başladı. Nihayet askerlik geldi, çattı. Askerde de mesleğini icra ettir ve kendisini iyice geliştirdi. Askerdeyken açacağı dükkanın hayalini kurdu, durdu; hatta yakın arkadaşlarıyla paylaştı hayallerini. Tabur komutanı Taşkın Komutan’a bile söyledi. Sayılı gün, askerlik bitti ve memleketine geldi. Ustasının dükkanına gitti elini öptü, çayını içti. Artık dükkan açacağını ona da söyledi. Ustası çok mutlu oldu. Onlarca yetiştirdiği çıraktan biri daha dükkan açmayı düşünüyordu. Ustasının fikirlerini aldı.
Modern şekilde bir dükkan açtı. Çağın gereği, gençlerin ve çocukların stili olan tıraşlar yaptı. Çok müşterisi oldu. Çırak alma vakti gelmişti. O da tıpkı ustası gibi çıraklar aldı, onları yetiştirdi.
Gel zaman git zaman yıllar geçti. Yaş ilerledi. Artık yeni saç kesim stilleriyle ilgilenmez oldu, başladığı günkü tıraşlarla müşterilerini göndermeye başladı. Artık gençler onu tercih etmez oldular. Eski müşteriler de yaşlandı, öldü; dolayısıyla müşterileri azaldıkça azaldı. Ama yine de evine ekmek götürmeye devam etti. Artık dükkanını her yıl boyatmadı. Duvarlarda asılı belgeler ağardı, bozardı. Sigortası tamam olunca emekli oldu. O gün evine kocaman bir pastayla gitti, eşiyle dostuyla kutladı.
Peki o evde oturdu mu? Tabi ki de hayır. Ömrü o dükkanda geçmiş. Kurumsal söylemler, sosyal etkileşimler orada olmuştu. Her günü dolu dolu geçmişti. Berberler gerçekten de halka açık forumlardır.
Emekli olsalar da, her ne kadar müşterileri gün geçtikçe azalsa da elleri makas tutana kadar berberler işlerini aşkla tapmaya devam ederler. Berber Ali de öyle yaptı. İyice yaşlanıp ölüm gelip bir gün onun da kapısını çalana kadar.
İSMAİL MALATYA 07/03/2022-PAZARTESİ-İST.