o gece her zamankinden daha karanlıktı....
o gece sebepsiz akmıyordu gözyaşları,yüreği kor ateşlerde yanmıyordu boşuna ,kalbi hızlı hızlı atmıyordu sevdası dibe vurmuş gülümsemesi yalan olmuştu o gece...yalnızlık çemberine takılmış öğün öğün parçalanıyordu o gece...
Düşleri,hayalleri,ümitleri,bir anda yok olup gitmişti....sevdam sevdam diye inleten o şarkılarr hıçkırıklara boğuyordu genç kızı....
Demekki canı çok yanmıştı....acısı büyüktü...koşmak istiyordu çılgınca sonsuzluğa belkide ölümün kucağına... yokmuydu artık bi yaşama sebebi...
o an içindeki sese kulak verdi ve üzerine üzerine gelen evden hızlıca uzaklaştı...hiç durmaksızın nefes bile almayı erteleyerek koşuyordu....hiç bişey düşünmeden delirmişcesine......
kendisi gibi yalnızlığa boyun eğmiş bir ağaç yanında durakladı canından can koparılırcasına sızlıyordu titriyordu her yanı.sessizliğe çömelmiş bir ruhtu bedeni kalbinin atışları ve gölgesine sığındığı yaprakların hışırtısıydı sessizliği bozan.üşüyordu, titriyordu karanlık gecesi soğukla sarılmıştı....
uykuya daldı isteksizceeee.....
peki neydi bu genç kızı buraya getiren belliki gönül yarasıydı...belkide sevdiği terk etti...belkide hayatının anlamını aşkını kaybetmişti
sabah olmuştu.güneş yine doğmuştu hiç vaktini şaşırtmadan bir huzurla uyandı o sabah.karanlık gecesinin aksine etrafı kalabalıktı.şaşkın bakışlı insanlarla doluydu etrafı.bi an oda şaşırdı ama insanalrın "neden ölmüş..."sözleri ona herşeyi anlatmıştı....ve o ölmüştüüü hazin son:(((